Finally
this week we moved into our new ESL room! Hallelujah, it’s wonderful to have
more space and be able to unpack all our materials. The principal decided that
the second grade teacher needed the larger room so we got her old room. This is
a much better match for us. I’m finding it rather difficult to decorate even this
room which is less than half the size of the one we were first assigned. The
view from my window is not as serene and spacious as in the other room but it
is better than any I have had from a classroom in Holland
My visit to
the Thai school last week has prompted me to reconsider my English lessons for
the girls at Baan Phak Phing. How do you get shy, hesitant, insecure, young
women to speak out? This is so out of context of their culture, even though I
see them giggling and talking a mile a minute in their own language. The months
I have invested in letting them get comfortable with me, seem to be paying off.
We do have a good time together every Saturday morning. But I struggle to find
the way for them to transfer the passive knowledge they have built up in all
the years of English grammar exercises to a normal English conversation, even
just a basic one. The Asian learners are so different from the European learners
who has an abundance of English all around them, who are so up-front about
drawing attention to themselves and giving their opinions.
Saturday
morning I woke up to the sound of raindrops on my roof. I hadn’t expected this,
I was told the rainy season had passed. The rain lasted throughout the morning.
It almost seemed like Holland
The ESL
students at school have seemed to take a big leap in understanding during the
Christmas vacation. The two 8th graders got the highest grades of
the class for a physical science module test. Well done, boys! Then the boy who
my colleague is tutoring leaves the room greeting me, “See you tomorrow!” This
might not seem like much to you but this 8 year old boy didn’t speak a single word
of English just 3 months ago, now words in the right context roll out of his
mouth. So apparently we are doing something right! And the students are working
hard!
Throughout
the outskirts of Chiang Rai project developers are preparing the land for
housing. The rice fields are filled with many trucks full of red ground. This
has to settle before any building can take place. They say this process takes
about a year.
Unfortunately
the immigration official at the airport gave me the wrong stamp in my passport
last week. Instead of a 3-month extension to my visa I just got a 30-day stamp.
I’ll have to go to Myanmar
Eindelijk zijn wij verhuisd naar ons vaste ESL lokaal. Halleluja,
het is geweldig om meer ruimte te hebben en al het materiaal uit de dozen te
halen. De directeur besloot om de grotere ruimte aan een van de andere
leerkrachten te geven. Dit is een betere combinatie. Nu hebben wij een ruimte
de helft zo groot van de geplande ruimte maar twee keer zo groot als wat wij
hadden in het kantoor die wij sinds november deelde. Het is moeilijk genoeg om
deze ruimte gezellig te maken. Het uitzicht uit deze ruimte is minder vredig
maar het is mooier dan wat ik ooit heb gehad vanuit een leslokaal of kantoor in
Nederland, als er een raam was! Vrijdag is onze “Grand Opening”. Wij verwachten
ongeveer 300 gasten uit heel de wereld: de oprichters, oud collega’s, oud
studenten, plaatselijke beambten, etc. etc. Wij hopen op een goede evenement.
Het bezoek aan de Thaise school vorige week heeft mijn
gedachten veranderd voor de lessen Engels voor de meiden van Baan Phak Phing.
Hoe krijg je toch verlegen, aarzelende, onzekere jonge vrouwen aan het praten
in het Engels. Dit is zo buiten hun eigen cultuur, ondanks dat zij thuis in hun
eigen taal veel praten en giechelen. De maanden die ik geïnvesteerd heb in het
samenzijn lijkt zijn vruchten af te werpen. Wij hebben het erg gezellig op de
zaterdagochtenden. Toch worstel ik met de taak om hun passieve kennis, die in
de vele jaren van Engelse grammatica oefeningen is opgebouwd, om te laten
zetten in een gesprek in het Engels al is het maar een zeer basaal gesprek. De
Aziatische leerder is zo anders dan de Europeese leerder die een overvloed aan
Engels om zich heen heeft. Zij zijn ook gewend om makkelijk met anderen te
spreken en hun mening te uiten.
Zaterdagochtend werd ik wakker met het geluid van regen op
het dak. Dat had ik niet verwacht. Men zei dat het regenseizoen voorbij was. De
regen duurde de hele ochtend. Het was haast Nederland behalve de temperaturen.
Ondanks dat de zon zich niet liet zien, viel de temperatuur niet veel onder de
23 graden, en dat voor januari! Vreemd maar het voelde zelfs kil en koud. Met
een vest en sokken bleef ik warm.
De ESL leerlingen op school lijken in de kerstvakantie een
sprong te hebben gemaakt in hun gebruik van het Engels. De twee middenschool
jongens kregen zelfs de hoogste cijfers voor een proefwerk natuurwetenschap.
Goed gedaan, mannen! De jongen die mijn collega begeleidt vertrok aan het einde
van de dag met de woorden: , “See you tomorrow!” Dit lijkt misschien niet zo
spectaculair maar hij sprak geen enkel woord Engels 3 maanden terug en nu de
uitdrukking in de juiste context met de juiste intonatie is geweldig. Blijkbaar
doen wij iets goed….en de leerlingen werken hard.
In de buitenwijken van Chiang Rai wordt er overal land klaar
gemaakt voor huizenbouw. De rijstvelden worden volgestort met vele vrachtwagens
rode aarde. Dit moet ongeveer een jaar rusten voordat er op gebouwd kan worden.
Jammer genoeg heeft de douane mij de verkeerde stempel in
mijn passpoort gegeven vorige week. In plaats van de 3 maand verlenging heb ik
maar een 30 dagen stempel. Ik moet dus weer naar Myanmar voor het einde van de
maand. Balen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten