Family celebrations/ Familie feesten

Living abroad makes a person creative in spending special days without the family member(s) or friend the day is all about. Saturday my son turned 24. Wow, time flies…. Like most mothers, I look back on many happy and wonderful memories and also times of conflict and disagreement. Yet when I look at what has become of him (and my daughter, too) I can only be eternally grateful to God for who they are. This is not the first birthday I won’t be able to celebrate with him, nor will it be the last, I presume. So this morning, in my lesson with the girls of Baan Shalom we made him a special birthday wish. How the girls love being filmed and listening to the result. I hope you enjoy it, Mitchel!

The first session of the ESL testing was done this week. This is for the students who will not be attending the summer program. The others will be tested in June. The boys did quite well although additional help next year will still be needed for some. Some students just want to get out of the ESL program but they forget that the extra help is not just bothersome but actually quite helpful. So you see, students are students no matter what country they are in.

The weather in Thailand is presenting us with some surprising days. Saturday Baan Phak Phing invited me to go to a waterfall outside of town. We had only made the climb to the top when the raindrops started descending; unfortunately we also had to descend back to the cars. We hadn’t expected that. During the evening and at night the thunder and lightening didn’t leave us. This added moisture just makes the humidity during the day that much more.

The final run for the finish line has started. I feel it all around me at school. Many of the teachers will be leaving soon after the last bell on the 1^st of June. Just a few are staying in the country. Like at every school rounding off the subjects, making reports and summaries, cleaning up the rooms, celebrating graduation and presenting all with awards, preparing transfer documents because the new teachers are not available here, are filling our days. In addition I am still working on the curriculum for the summer program. Fun and rewarding and scary at the same time. But I will not be alone in my venture and look forward to meeting the three volunteers coming in from “down under”.

Het wonen in het buitenland maakt de mens creatief in het vieren van speciale dagen hoewel degene waarom het gaat er niet is. Zaterdag werd mijn zoon 24. Zoals vele moeders doen, dacht ik terug naar de vele momenten van plezier en ook die van conflicten. Toch als ik zie wat er van mijn zoon is geworden….mijn dochter trouwens ook….ben ik God eeuwig dankbaar voor hen. Dit was niet de eerste nog de laatste verjaardag die wij uit elkaar zijn. Dus vanmorgen tijdens mijn les van de meiden van Baan Shalom maakten wij een speciale verjaardagswens. Wat vinden de meiden het toch leuk om opgenomen te worden en dan de resultaat terug te zien en horen. Ik hoop dat je het leuk vond, Mitchel!

De eerste series van de ESL toetsen zijn deze week afgenomen. Dit is voor de leerlingen die geen deel uit zullen maken van het zomerprogramma. De anderen zullen in juni worden getoetst. De mannen deden redelijk goed, hoewel extra hulp volgend jaar zal wel op zijn plaats zijn. Sommige leerlingen vinden het onplezierig om deze ondersteuning te krijgen, maar zij vergeten dat het niet alleen lastig is maar ook wel behulpzaam. Dus je ziet, leerlingen blijven leerlingen ongeacht in welk land zij wonen.

Het weer in Thailand geeft ons een aantal verrassende dagen. Zaterdag ging ik mee met de meiden van Baan Phak Phing naar een waterval buiten de stad. Wij waren nog maar net boven toen het begon te regenen. Dus na een korte speeltijd in het water moesten wij weer de berg af. Het omweer kwam de avond en nacht weer terug. De extra nattigheid maak de dag ernaar nog vochtiger, dus minder plezierig….als je 40 graden plezierig kan noemen.

De laatste sprint naar de eindstreep is begonnen. Ik voel het om mij heen op school. Vele van de docenten en medewerkers zullen gelijk vertrekken na het sluiten van het schooljaar op 1 juni. Een paar blijven in het land. Zoals bij alle scholen het afronden van de lessen, het toetsen van de onderwerpen, het maken van rapporten voor de docenten die hierna zullen komen, ruimtes opruimen, diplomering en onderscheidingen voorbereiden, etc. etc. vullen onze dagen. Bovendien ben ik nog bezig met het curriculum voor het zomerprogramma. Leuk en plezierig maar ook tegelijkertijd spannend. Maar ik zal niet alleen zijn in deze uitdaging en zie uit naar de dames van “down under” die zullen komen assisteren.

Transitioning/ Van het een naar het ander

Transitioning has always been difficult for me. So why do I put myself into situations which ask me to do this continually. I guess I need to learn something from it.

Today is the last day of vacation before the last stretch of classes and school responsibilities….we had a fantastic time! From biking in Chiang Rai to biking in Bangkok, American food at Duke’s in Chiang Mai to lots of Thai food in other places, from the chill of the rains in the north to the heat of the southern beaches at Dolphin Bay, from the quiet of the underwater world while snorkeling to the noise of the extremely busy streets of Bangkok, from the serious talks to the extended times of laughter. We traveled by train, plane, tuk tuk, sangtouw, elephant, bike, sky train, metro, bus, taxi, car, boat and on foot. Is there a mode of transportation we missed? God is good to give me such wonderful friends.

It was hard to see my Dutch friend leave, especially since she had to leave a day early due to her mom’s sudden hospitalization. Her leaving made me miss my life in Holland: a feeling I had not had in the last 8 months. The global living experience is filled with this emotion: living in one place and longing for the other. Transitioning from one place to the other, keeping your eyes and heart in the present while incorporating the past with a hope for the future: another challenge this time in Thailand has brought me.

De overgangen van het leven zijn moeilijk voor mij. Waarom zet ik me dan in situaties die dit telkens van mijn vraagt. Blijkbaar moet ik er wat van leren.

Vandaag is de laatste dag van de vakantie; hierna de laatste weken van lessen en verantwoordelijkheden van de school. Wij hebben een fantastisch vakantie gehad. Wij fietsten in Chiang Rai en ook door de sloppenwijken van Bangkok. We genoten van Amerikaans eten in Duke’s in Chiang Mai maar ook van de verschillende Thaise gerechten overal. Wij maakte de regens in het noorden maar ook de hitte van de stranden in Dolphin Bay mee. Wij waren onder de indruk van de stilte van de onderwaterwereld tijdens het snorkelen en het lawaai van de extreem drukke straten van Bangkok. Onze gesprekken waren op zijn tijd serieus en altijd dik gespekt met veel gelach. Wij verplaatsten ons via trein, vliegtuig, tuk tuk, sangtouw, olifant, fiets, sky train, metro, bus, taxi, auto, boot en te voet. Hebben wij een vervoersmogelijkheid gemist? God is goed om mij zulke geweldige vriendinnen te geven.

Het was moeilijk om mijn Nederlandse vriendin te zien gaan, in het bijzonder omdat zij hals over kop een dag eerder naar huis moest i.v.m. de ziekenhuisopname van haar moeder. Haar vertrek liet een verlangen naar Nederland achter. Dit gevoel heb ik in deze 8 maanden niet gehad. De “global living experience” veroorzaakt deze emotie: wonen op één plek maar verlangen naar de ander. Het aanpassen in het nu, kijkend naar het verleden met hoop voor de toekomst: nog een uitdaging dat mijn tijd in Thailand met zich mee brengt.

Vacation!! Vakantie!!

Spring break has started so no long story just a few pictures. In two weeks you will hear more from me!

De Paasvakantie is begonnen dus geen lang verhaal deze week. In twee weken horen jullie meer!!

Easter Drama at school: He has truly risen!

Paasvoorstelling op school: Hij is waarlijk opgestaan!

On our way to the elephants.

Op weg naar de olifanten.

Task oriented or people oriented? Taakgericht of mensgericht?

Years ago I took one of those personality tests to improve understanding and collaboration within our team. I was definitely task oriented. This was clearly visible in the work I did at school. The result of the test pushed me into the mold of program creation, language book writing, curriculum development. All worthy goals for a teacher. Yet, our target group as teachers are those little and not so little urchins that populate our classrooms. These beings are not things but individuals, each with their specific needs. The larger the class sizes the less these needs come into view. Often I caught myself as the teacher just trying to survive and transfer as much knowledge as possible. These past months of dealing with individuals and their learning needs and goals have added a perspective which I’m sure was somewhere buried under all the teaching theories I had learned and practiced for so many years: a person can learn if he thinks he can learn. If he is discouraged by unfulfilled tasks or negative reinforcement from classmates or teachers, he will be held back from learning in that area. Even though someone might not have a talent for a certain subject, he might enjoy working in and with the subject matter if he knows he can master it to a certain degree…or maybe not at all. Enjoyment in learning is not always connected to mastery or accomplishment. Discovering that something is “not your cup of tea” is a valuable lesson learned. But it would not have been learned if you hadn’t attempted it. Teaching lower elementary children is such a task I have set before myself. Partially because this is my job for now, and partially because I want to learn. I have discovered that I am just as much people oriented as I am task oriented! I just do what I am good at with every age group, encouragement. Such wonderful smiles I get from the young students when they are twisting their tongues and succeeding to pronounce a certain sound not in their native language! After months of practice it’s actually beginning to sound like English! “Kang Maa” = well done! Persevering to encouraging them patiently has borne fruit. Like that “tree planted by streams of water, which yields its fruit in season”. Teaching is a wonderful profession!

Jaren terug heb ik een persoonlijkheidstest gedaan om de samenwerking en het begrip in onze team te verbeteren. Ik was duidelijk taakgericht. Dit werd ook duidelijk gezien in mijn werkzaamheden op school. De uitkomst van de test duwde mij in de richting van het ontwikkelen van lesstof, projecten en curricula. Waardevolle taken voor een docent. En toch onze doelgroep zijn die kleine of niet zo kleine schoftjes die onze lokalen bevolken. Deze wezens zijn geen dingen maar individuen, elk met eigen behoeftes. Hoe groter de klassen of minder deze behoeftes in beeld komen. Vaak betrapte ik mij als leerkracht bezig te zijn met het overleven en zo veel mogelijk kennis over te brengen. Deze maanden dat ik 1-op-1 werkzaam ben ontwaakte in mij de perspectief (die ergens onder alle theorieën die ik geleerd en beoefend heb lag): een leerling kan leren als hij denkt dat hij kan leren. Als hij ontmoedigd wordt door onafgeronde taken die buiten zijn bereik is of door negatieve woorden van klasgenoten of leerkrachten, kan hij belemmerend zijn voor het leren. Zelfs al heeft hij geen talent op dat gebied, zou hij het toch nog leuk kunnen vinden om iets daarvan te leren met de wetenschap dat hij tot een zekere hoogte de kennis onder de knie kan krijgen…..of niet. Het plezier in het leren is niet volledig aan meesterschap gekoppeld. Het ontdekken dat iets “niets voor jou” is, is een waardevolle les, die men niet zou leren als hij het niet zou proberen. Het lesgeven aan jonge leerlingen is zo’n taak die ik voor mij gezet heb, gedeeltelijk omdat het mijn werk nu is, en gedeeltelijk omdat ik het wil leren. Ik heb hierdoor ontdekt dat ik minder taakgericht ben dan dat ik eerder dacht. Ik doe wat mij van nature makkelijk is, mensen van alle leeftijden bemoedigen. Wat mooie glimlachen zie ik als het een kind lukt zijn tong in allerlei bochten te dwingen om een geluid te produceren dat niet in zijn moedertaal is. Na maanden oefenen begint het op Engels te lijken. “Kang maa!” = goed gedaan. Het doorzetten om de jongelui geduldig te bemoedigen werpt zijn vruchten af, net als de “boom die staat aan de oever van een beek. Wanneer het jaargetijde ervoor aanbreekt, draagt hij volop vrucht." Docent zijn is geweldig.