On the Wrong side

Since I’ve lived in the US and Europe all of my life, driving on the right and walking on the right feel normal. But nothing is really “normal” anymore. Even after 6 months in Thailand I regularly find myself on the wrong side of the street. Luckily for me, my tanned though clearly white skin gives much clemency among the native citizens.

Often I find myself on the wrong side in various other situations. My western judgments regularly block acceptance and understanding. My father was born Indonesian, although he spent most of his school boy years in Holland. He lived in California for 25 years, but the American drive for achievement never became part of his character. These past few months I have witnessed a similar laidback, ‘it will happen, when it happens’ attitude that my father had, to the great displeasure of his wife and two daughters. How unfortunate for him. I wish I had been on ‘that other side’ to have known and understood him better.

I can marvel at the seemingly inefficient way of life in Thailand. My western mind questions the over-abundance of professional workers everywhere, be it at the hospital, in a shop or on a construction crew. Apparently, even though prices are incredibly inexpensive (at least for foreigners) salaries can be paid to stand around doing nothing. Yet, these people do have ‘jobs’. Who is on the wrong side here?

There is an absolutely amazing number of stalls selling the same food and articles along the streets and in the markets. They just pop up out of nowhere—here today and gone tomorrow. No need for a vendor’s license. I wonder if entrepreneurship is in these people’s blood. Sometimes they only earn enough to survive. That seems all that these ‘business people’ are concerned about. The constant retrace mentality hasn’t hit most of them. I would consider this the right side.

Juxtaposed to this scene are the wealthy, luxury hotels serving the foreigners and the Thai who can afford it. I had dinner last week for the price that one could have eaten 15 (!) Thai meals on the street. Is it on the right side just because I can afford it?

That doesn’t mean that in certain situations I don’t take advantage of my foreign financial position in this country. My first crown was placed this week and in two weeks the second will be in my mouth. But then on the “other side”.

Refuge-Schuilplaats

In several of the first psalms David cries out to God for deliverance. In Psalm 7 he states, “Lord my God, I take refuge in you; save and deliver me from all who pursue me, or they will tear me like a lion, and rip me to pieces with no one to rescue me.” The Message puts this thought in this way, “God! God! I am running to you for dear life; the chase is wild. If they catch me, I'm finished: ripped to shreds by foes fierce as lions, dragged into the forest and left unlooked for, unremembered.” In our modern times not a large number of countries are plagued with a physical enemy stalking people and looking for ways to kill them. Most western citizens don’t know that kind of danger or fear. We go about our lives, working, earning our salaries, spending our money, having relationships with family and friends. Yet, I do feel fear and danger in this ‘safe’ environment. Not danger for my physical life, even though there are physical consequences to my choices. It is a fear of all that gushes over me in the form of work responsibilities, shame of thoughts and desires, expectations from others and myself, demands of my daily life. Dealing with this fear which at times is only a whisper and at other times a loud shout, is not as easy as it might seem. I have hidden myself away from the conscious awareness of what I might be afraid of. Until this is clear I can not deal with it completely. This is my voyage for now, awareness of myself: my personal dreams (do I have any?), desires, secret fears, talents, failures, goals. My wanderings have led me to where David was, calling out for a refuge: a place where my heart will not be troubled, a place where I am reminded that my God is faithful and just. He provides for all that I need.

This week has been filled with new experiences. Monday started with a school sports day at a local stadium. My team came in third. Not bad! The sun beat down on us all day and I was exhausted when I came home even though I hadn’t participated in any event. I was just the team leader accompanying the group from station to station. Thursday I had a visit to a Thai dentist. Very impressive. My friends were going in for a check-up so I decided to join them. This way I had my translator at hand to clarify everything that was said or needed to be said. Interestingly some of the dentists are part of the hospital system, so when we came in, the nurses checked my weight (oh, oh, oh, they sighed when I got off the scales!) and then checked my blood pressure. Next week the dentist will prepare a crown. And all in all it won’t cost me more than $180!! Such a deal. I’ll make sure to have a check up and plaque removal before I go home this summer.

There are slight signs of progress in the English language learning with the girls from Baan Phak Phing (in Thai this means House of Refuge!). This is encouraging. I enjoy the Saturday mornings enormously. The girls are very comfortable with me now, so that practicing those strange English sounds which are not used in Thai becomes an hilarious time. The R, L and TH are incredibly hard for them. Partner groups from the older girls come to Baan Shalom to help with the 3 youngest girls while I work with the 6 others in this house. This is a great help for me and a good practice for the other girls.

tree without leaves just blossoms

In de eerste psalmen schreeuwt David het uit naar God voor redding. In Psalm 7 zegt hij: “Heer, mijn God, bij u schuil ik, bevrijd mij van mijn vervolgers, red mij, ze zullen mij nog verscheuren als leeuwen, mij meesleuren zonder dat iemand mij redt.” Een ander vertaling geeft het zo weer: “Heer, mijn God, bij u zoek ik bescherming, bevrijd mij van mijn achtervolgers. Red mijn leven, want zij zijn als leeuwen, bereid mij te verscheuren,mij weg te slepen. En wie zal mij helpen?” In onze moderne tijden zijn er slechts een aantal landen waar er daadwerkelijke vijanden zijn, die er op uit zijn om de mensen te doden. Wij in de westerse landen kennen deze vrees niet. Wij leven onze levens, werken, verdienen ons salaris, besteden ons geld, onderhouden onze relaties met familie en vrienden. Toch voel ik vrees en gevaar in deze ‘veilige’ omgeving. Geen gevaar voor mijn fysieke lichaam, hoewel mijn keuzes consequenties hebben voor mij lijf. Maar het is een vrees die over mij heen uit gegoten wordt in de vorm van verantwoordelijkheden, schaamte van gedachtes, verwachtingen van anderen en van mijzelf, de eisen van het dagelijkse leven. Het omgaan met deze angst die soms als een fluister binnensluipt en op ander tijden als een harde schreeuw zich manifesteert, is niet zo makkelijk als het lijkt. Ik heb lang gevlucht voor het bewustzijn van mijn angsten. Tot dat de reden daarvan helder is, is het “dealen” daarmee lastig. Mijn reis nu is hierdoor heen: de bewustwording van mijzelf, mijn dromen (heb ik die?), verlangens, geheime angsten, talenten, falen, doelen. Mijn omzwervingen hebben mij geleid naar de plek van David; ik roep het uit voor een schuilplaats, waar ik herinnerd wordt dat God betrouwbaar is: Hij zal mij alles geven wat ik nodig heb.

Deze week was weer gevuld met nieuwe ervaringen. Maandag begon met een sportdag op school in de stadsstadion. Mijn team werd 3^e! Niet slecht. De zon was warm en ik was kapot aan het einde van de dag ondanks dat ik geen deel had aan de activiteiten. Ik hoefde slechts de jongelui van plek naar plek te loodsen. Donderdag bracht ik een bezoek aan de tandarts. Ik ben onder de indruk. Mijn Nederlandse vrienden gingen dus een goede gelegenheid om zelf ook te gaan. Op deze manier had ik een vertaalster bij de hand. Verrassend is het dat sommige tandartsen deel van het ziekenhuis zijn.  Toen wij binnenkwamen werden wij gewogen (oh, oh, oh, zuchtte de zuster toen ik van de weegschaal afstapte!) en de bloeddruk werd gemeten. Volgende week worden de voorbereidingen voor een kroon gedaan. En dat alles voor ongeveer €140. Daar kan de tandarts in Nederland niet tegen op!

Er zijn kleine vooruitgangen in de taalbeheersing van de meiden van Baan Phak Phing. De naam betekend ‘Schuilplaats’ in het Thai! Dit is een bemoediging. Ik geniet enorm van de lessen op de zaterdagochtend. De meiden zijn op hun gemak bij mij waardoor het hilarisch wordt in het oefenen van die verschrikkelijke moeilijke geluiden van het Engels: R, L en TH. Voor een Aziaat zijn die haast onmogelijk goed uit te spreken. Ik heb tweetallen gevormd van de meiden in de gevorderde groep. Die gaan dan mee naar Baan Shalom om met de 3 jongste meiden te werken terwijl ik met de 6 anderen werk. Het is een win-win situatie. De gevorderden oefenen hun taal iets en de kleintjes hebben les.

overal bougainvillea te vinden

Being Mother/ Moeder zijn

This weekend I am in my mother role. My landlords have slipped away for a weekend together because I offered to be house mother for 2 days—a natural role; the main difference with my own kids is the range of ages: my own kids are in their twenties and these boys are 15, 14 and 12. We organized a foosball tournament with three teachers from school. Of course the boys were much better, considering they practice daily but the teachers were exceptional in the doubles round. They improved their score by 100% while the guys just added 4 points to their score. It’s all in the cooperation and strategy. Good qualities for teachers to have.

Being a long-distant mother is at times difficult but it also has a good side. I’m glad that Skype makes it possible to regularly speak to my children. Also Facebook gives me insight into their activities. In this way I feel fairly involved in their lives. Less frequent and spontaneous conversations due to busy lives and the time difference forces us to arrange times to talk. All three of us are transitioning into a different type of relationship. I feel we are relating on more equal terms. I hope they feel the same.

I’m extremely pleased with the two ESL assistants, Emily and Chloe. They have stepped into their roles well. The students they support are pleased as well. In the meantime I am working on the ESL testing of new students and the summer program which we will be offering in June. Developing a language program for lower elementary students is a challenge but with the help of my colleagues I’m sure we’ll come up with a worthwhile program.

Now that much of Holland has been covered with a blanket of snow, the rice fields here have already turned a wonderful green color. It’s amazing how fast the plants grow. Field workers walk along the raised partitions to keep tabs on the progress. Pesticides are sprayed on by hand. I look forward to seeing the changes.

Dit weekend ben ik weer in mijn moederrol gestapt. Mijn huurbazen zijn er gezellig op uit gegaan omdat ik aangeboden had om voor hun jongens te zorgen. Het verschil met mijn eigen kinderen is de leeftijd: mijn eigen kinderen zijn twintigers, deze jongens zijn nog tieners: 15, 14 en 12. Wij hebben een Fußball toernooi georganiseerd met 3 leerkrachten op school. Wat een concentratie!! Natuurlijk hebben de jongens qua punten gewonnen. Zij oefenen dagelijks. Maar de docenten hebben een buitengewone prestatie geleverd in het dubbels-onderdeel. Zij hebben hun score verdubbeld terwijl de jongelui slechts 4 punten hadden toegevoegd. Het gaat om samenwerking en strategie. Goede kwaliteiten voor leerkrachten!

Moeder op afstand is vaak moeilijk maar het heeft ook een goede uitwerking. Ik ben blij dat Skype het mogelijk maakt om elkaar regelmatig te spreken. Ook Facebook geeft inzicht in de activiteiten van mijn dochter en zoon. Zo voel ik me nog onderdeel van hun levens. Minder regelmatige en spontane gesprekken vanwege de drukte en het tijdsverschil forceren ons om goede afspraken te maken. Ik ervaar dat onze relatie van alleen moeder kind naar èèn van meer gelijkwaardigheid verandert. Ik hoop dat zij dat ook ervaren.

Ik ben buitengewoon tevreden met de twee ESL assistenten, Emily en Chloe. Zij hebben hun rollen goed opgepakt. De leerlingen zijn ook blij met hen. De vrij gemaakte uren gebruik ik voor het toetsen van de leerlingen die graag op ons school aangenomen willen worden en het ontwikkelen van het zomerprogramma die wij in juni zullen aanbieden. Het ontwikkelen van een taalacquisitie programma voor lagere school leerlingen blijft lastig maar met de ondersteuning van mijn collega’s zal het wel lukken.

Terwijl Holland nu onder een deken van sneeuw ligt, worden de rijstvelden een mooi helder groen. Het is verbazend hoe snel de planten groeien. De veldwerkers lopen op de verhoogde tussenstukken om de groei in de gaten te houden. Ik geniet van de veranderingen.