Home-Thuis (Final entry)

Home is where the heart is. So I am home where I am loved. In my case that is in more than one part of the globe. My kids were waiting for me at the airport and when I arrived at my house, several of my friends were there to give me my first Dutch hugs.  It was encouraging and at the same time surrealistic. Has it really been a year since I was with these people?

So here I sit  after a good night’s rest…with the help of a few sleeping tablets….surrounded by my own furniture and my memories of a year in Thailand. It’s good that I have made an extensive picture documentation of this time, otherwise I might think it was just a dream.
The way the experiences will lodge into my life, still waits to be seen. I look forward to this new journey, but I won’t document this as I have my last year. Perhaps we will meet in Holland…or elsewhere, and you can make your own judgment.
Thanks again for your participation in these travels. I wish you God’s love and revelations in your own life.
Sawadeekah!

Thuis is waar je hart is. Ik voel je thuis waar ik geliefd ben. Voor mij is dat op meerdere plekken in de wereld. Mijn kinderen stonden mij op te wachten op Schiphol en toen ik mijn huis binnenliep waren er een aantal vrienden om mij te verwelkomen. Het was bemoedigend en tegelijkertijd onwerkelijk. Is het echt al een jaar geleden toen ik deze mensen voor het laatst zag?

Dus na een goede nachtrust, zit ik nu hier tussen mijn eigen spulletjes met mijn herinneringen van een jaar in Thailand. Het is goed dat ik zo veel foto’s genomen heb, anders zou ik kunnen denken dat het een droom was. De wijze waarop de ervaringen in mijn leven een plek zullen vinden moet nog blijken. Ik zie uit naar deze nieuwe reis, maar die ga ik niet documenteren zoals de afgelopen jaar. Wellicht ontmoeten wij elkaar in Nederland of elders, en dat kan je voor jezelf zien wat dit jaar met mij gedaan heeft.
Bedankt voor het meereizen. Ik wens je God’s liefde en openbaringen in je eigen leven.
Sawadeekah!

Hong Kong

As I wait for my flight out of Hong Kong, I look back on 2½ wonderful days of sightseeing in Hong Kong. My impressions are mixed. Hong Kong is huge and totally overcrowded.
It has a fantastic public transportation system. Busses, taxis, subway, ferries and high speed boats. They are all ridiculously cheap compared to Holland. But this is the strategy to keep the private cars on the road to a bare minimum.

The city is connected by shopping malls. You can’t take a turn without running into another one with very high-end products. Great for the shopaholics among us who have abundantly filled wallets.

Despite the great amount of concrete raising to the stars, there are many hills of greenery surrounding the city and many parks and trees among the buildings. It makes the city livable.
The time was well spent with my friend and colleague. We reviewed our year together in Chiang Rai and looked forward to a new year of teaching: Tracy in Chiang Rai and for me in Harderwijk.
In the meantime I have arrived at my hotel for the night in Bangkok. Just a few more hours and I will be home.
 
Terwijl ik wacht op mijn vlucht uit Hong Kong, kijk ik terug op 2½ geweldige dagen In de megastad. Mijn indrukken zijn gemengd. Hong Kong is giga groot en totaal overbevolkt.
Er is een buitengewoon openbaarvervoersysteem. Bussen, taxi’s, metro, ponden, hoge snelheidsboten. Belachelijk goedkoop in vergelijking met Nederland. Maar dit is de strategie om privé auto’s terug te dringen.
De stad is aan elkaar geregen door shopping malls. Overal zijn ze te vinden met dure producten. Voor een shopaholic een paradijs maar dan wel met een goed gevulde beurs.
Ondanks een overvloed van beton is er veel groen te bespeuren tussen de gebouwen en op de heuvels. Het maakt de stad leefbaar.
De tijd in Hong Kong was goed besteed met mijn vriendin en collega. Wij hebben het afgelopen jaar samen doorgenomen en het komend jaar besproken: Tracy in  Chiang Rai en ik in Nederland.
Het is inmiddels een aantal uur later. Ik zit in mijn hotelkamer in Bangkok. Over een 24 uur ben ik weer thuis.

Ready, set, go....klaar voor de start

My bags are packed. The cottage is clean. My responsibilities for the neighbor’s cat is finished. Now I must wait for the minutes to pass so we can go to the airport.

The youngest girls from Baan Phak Phing came to my home to say a final goodbye. The others will join us at the airport.
Farewell to Chiang Rai. The Bangkok airport I will visit again in a few days after my short stay in Hong Kong. There will be lots of transfer time at the airport, but luckily I know where I can get coffee, a massage and a pedicure. This should pass some of the time.
Thank you for joining me on this year long adventure. I hope you have enjoyed it; I know I certainly have. But it is time to go home, to see my children and my friends and after a few weeks to get back to work in a Dutch school.

De koffers zijn ingepakt. Het huisje is schoon. Mijn verantwoordelijkheden voor de kat van buren is klaar. Nu maar wachten om naar het vliegveld te kunnen.

De jongste meiden van Baan Phak Phing zijn een laatste gedag komen brengen. De anderen verwachten wij op het vliegveld.
Vaarwel aan Chiang Rai. Het vliegveld in Bangkok zal ik weer bezoeken na mijn korte uitstapje naar Hong Kong. Er zal veel “hang uren” op het vliegveld zijn, maar ik weet waar ik koffie kan kopen en waar ik een massage en pedicure kan krijgen. Dat zal wel een aantal uren vullen.
Hartelijk dank dat je dit jaar met mij meegereisd ben. Ik hoop dat je ervan genoten heb. Ik heb dat zeker wel. Maar nu is het tijd om naar huis te gaan. Ik zie uit naar mijn kinderen en vrienden, en dan over een paar weken, weer aan het werk in Nederland.

The last…..het laatste….

The time of the last events has arrived: the last week of my year in Thailand, the last English lessons at Baan Phak Phing, the last Sunday morning walk along the rice fields, the last trip to school, finishing the last documents, the last meetings with my friends in Thailand. But there are still some firsts: a Thai wedding, a visit to a Thai university, a visit to a tea plantation, new restaurants, a visit to Hong Kong. And so my life stays in balance.

It’s amazing how quickly time slips through our fingers. I often wonder did I make the most of my adventure. It’s hard to say. Once back in Holland, when I think back to all that I have experienced, gone through all my pictures (all 18.8 Gb of them!) I will perhaps be able to answer that question. For now, it is the way it is. Many people in Thailand are praying I return, while many people in Holland are looking forward to my return. This too will come to balance.

De tijd van de laatste dingen is aangebroken: de laatste week van mijn avontuur in Thailand, de laatste lessen bij de meiden van Baan Phak Phing, mijn laatste zondagswandeling langs de rijstvelden, de laatste bezoek aan de school, de laatste documenten afmaken, de laatste ontmoetingen met vrienden uit Thailand. Maar in deze laatste week zijn er ook nog een aantal “firsts”: een Thaise trouwerij, een bezoek aan een Thaise universiteit, een thee plantage, Hong Kong en nog een aantal nieuwe eettentjes. Zo blijft mijn leven in balans.

Het is bijzonder hoe snel de tijd door je vingers glipt. Ik vraag me af of ik voldoende beleefd heb van alles om mij heen. Het is moeilijk om te zeggen. Als ik terug in Nederland ben en terugkijk op mijn ervaringen en de vele foto’s (18.8 GB!!) zal ik misschien een antwoord kunnen vinden. Voor nu, het is zoals het is. Vele mensen in Thailand bidden dat ik terugkom terwijl vele mensen in Nederland uitkijken naar mijn terugkomst. Hierin zal ook een balans komen.

Vacation-Vakantie

The students of the ESL Summer Program are gone. The teachers have traveled home. Now I only need to document all the activities and make recommendations for the incoming teachers. I can do this from my easy chair at home but the air conditioned classroom has been my preference up till now.

My vacation weeks have arrived. After a wonderful birthday celebration, I plan on doing very little. I will care for the neighbor’s cats. I will read the books I checkout of our school library. I will visit another Thai elementary school at which another Australian volunteer is working. I hope to visit a tea and coffee plantation in the mountains. I will try to organize my hundreds of pictures into an overview of my year abroad. I will prepare for my return to my life in Holland.

My colleague, who was preparing presentations for her supporters at home, asked me what I wanted to tell my friends at home. Where do I start? Where do I end? This I can say. God is faithful. He has proved this in my life, in all that I have seen in the work of so many support organizations in the area, in the lives of the people I’ve met. I came because I felt that I was allowed to step back from my life and be still. That I have done, as much as I could, since I had to take myself with me on this journey. I left my projects, gave them to other people to deal with as they saw fit. I left my children, so that they could be (a little) less mother-smothered. I left my friends, to learn to rely on the basis of my life: my faith in God. He gave me work that fit my personality and when I was ready He gave me a project to organize and implement. He gave me people who I could mother without smothering. He gave me many new friends, who have enriched my life.
My blog entries have revealed much of my time in Thailand but there is so much more. So dear friends, when we meet, be it face-to-face or virtually, be patient as my stories will unfold over time. Continue to ask, continue to listen, learn with me from this journey.

De leerlingen van de ESL zomerprogramma zijn vertrokken. De docenten zijn naar huis gegaan. Wat mij rest is alles goed te documenteren en advies uit te schrijven voor de leerkrachten die in augustus de leerlingen zullen overnemen. Dit kan ik van uit mijn luie stoel thuis doen, hoewel het lokaal met airconditioning heeft tot nu toe mijn voorkeur gehad.

Mijn vakantie weken zijn aangebroken. Na een leuke verjaardag, ben ik van plan om weinig te doen. Ik zal voor de katten van de buurvrouw zorgen. Ik zal de boeken lezen, die ik meenam uit de schoolbibliotheek. Ik zal een tweede Thaise lagere school bezoeken waar een ander Australische vrijwilliger werkt. Ik hoop een thee en koffie plantage in de bergen te bezoeken. Ik zal mijn vele honderden foto’s proberen te organiseren. Ik zal mij voorbereiden op mijn terugkeer naar Nederland.

Mijn collega, die presentaties voor haar achterban voorbereidde, vroeg mij wat ik zou willen vertellen wanneer ik terug ben. Waar begin ik? Waar eindig ik? Dit kan ik nu wel zeggen. God is trouw. Hij heeft dit bewezen in mijn leven, in het werk van de vele hulporganisaties in deze omgeving, in de levens van de mensen die ik ontmoet heb. Ik ben naar Thailand gegaan omdat ik ervoer dat ik de kans kreeg om mijn leven vanuit een ander perspectief te beleven, om stil te worden. Dit heb ik gehad zo ver ik daar toe in staat was; omdat ik mijzelf op deze avontuur mee moest nemen. Ik liet mijn projecten achter, hen overgedragen aan anderen die daarmee mochten doen wat hen goedleek. Ik liet mijn kinderen achter zodat zij (iets) minder stikkend bemoederd zouden worden. Ik liet mijn vrienden achter om teruggeworpen te worden op de basis van mijn leven: mijn geloof in God. Hij gaf mij werk dat mijn persoonlijkheid paste en toen ik er klaar voor was een project om te ontwikkelen en uit te voeren. Hij gaf mij mensen om te bemoederen zonder dat het stikkend was. Hij gaf mij vele nieuwe vrienden die mijn leven hebben verrijkt.
Mijn blog heeft veel verteld over mijn tijd in Thailand, maar er is zo veel meer. Dus beste vrienden, wanneer wij elkaar ontmoeten wees geduldig; mijn verhalen zullen ontvouwen over tijd. Blijf ernaar vragen, blijf luisteren en leer met mij mee van deze avontuur.

The End is Nigh--Het Einde Nadert

We are heading into the last week of the ESL Summer Program. Several of the students will be tested to establish the progress in this last school year. Friday we close off with a sports and games event and a ceremony in which all the student will receive a certificate if they have completed 4 weeks work. I’ve enjoyed the program although it has been exhausting. I see many young people getting comfortable with the English speakers around them and making progress even if it has only been a few weeks.

Along with the lessons, Mandy and I have been serving a bit like tour guides, accompanying our guests to places and giving advice about where they could go to see interesting sights in the Chiang Rai area. This morning we took a hike up to the Khun Kon Waterfalls. It’s only a 45 minute hike so very doable and well worth the trip. At the end of the week we will bid our new Aussie friends farewell; two are off to Chiang Mai for a few extra days vacation and the other is heading home to Australia.

De laatste week van het ESL zomerprogramma is aangebroken. Vele leerlingen zullen getoetst worden om de groei van het afgelopen jaar vast te leggen. Vrijdag zal een sport en spel ochtend zijn die wordt afgesloten met een ceremonie waarin alle leerlingen die de volle 4 weken hebben afgerond een certificaat krijgen. Ik heb genoten van het programma; tegelijkertijd vond ik het slopend. Ik zie vele leerlingen op hun gemak raken met al het Engels om hun heen en zij maken vorderingen ondanks dat het een programma van maar een paar weken is.

Naast de lessen zijn Mandy en ik ook een beetje tourgidsen. Wij gaan met onze gasten naar een aantal toeristische plekken en geven advies waar zij heen kunnen gaan. Vanmorgen hebben wij een aardige wandeling gemaakt naar de Khun Kon Waterval. Het is slechts 45 minuten naar de waterval van het parkeerterrein, zeker de moeite waard. Aanstaand weekend moeten wij weer afscheid nemen van onze nieuwe Australische vrienden. Twee gaan nog een paar dagen naar Chiang Mai en Bangkok; de andere gaat weer terug naar Australia.

Belonging...Toebehoren

The Dutch theologian Henri Nouwen suggested that besides the basic needs of food, clothing and shelter we also need to have a sense of belonging. As we move throughout our lives we choose to belong to different groups of people, or choose not to belong. Letting go of that old place where we have belonged, whether it be for a shorter or longer time, proves to be difficult and emotional.

God created us for relationships. Yet, we can never continue and develop all the relationships we establish in our lifetimes. People float in and out of our lives. If we try to desperately hold on to each person, we will never be able to do justice to the relationships or ourselves. We must dare to make honest choices.

The question that resonates in my mind continually is “Where do I really belong?” “Where do I choose to belong?”

·         This year I have belonged to the Family Learning Community. I thank all my colleagues, staff and students who have made this a challenging and developing year.

·         Baan Phak Phing has also been a “home” I belonged to. These girls have found a place in my heart. Hopefully in future years we will work together again.

·         The Dutch neighborhood has provided a physical home this year. We have helped each other to hold on to the culture we came out of.

Again this week I bid colleagues farewell. Several others I may enjoy another few weeks. My heart hurts although it is not broken. It will heal again as I take my place with the others I belong to in Holland.

De Nederlander Henri Nouwen gaf aan dat buiten voedsel, kleding en een dak boven onze hoofden dat de mens ook de behoefde heeft om ergens aan toe te horen. Terwijl wij door onze levens heen gaan, kiezen wij om aan meerdere groepen ons te verbinden of nergens aan te verbinden. Het loslaten van de plek waar wij eerder aan verbonden waren, voor langer of kortere tijd, blijkt moeilijk en emotioneel te zijn.

God heeft ons voor relaties gemaakt. Toch kunnen wij nooit alle relaties aanhouden en ontwikkelen die wij door de jaren heen hebben opgebouwd. Mensen komen en mensen gaan uit ons gezichtsveld. Als wij proberen allen vast te houden dan doen wij geen recht aan de relatie nog onszelf. Wij moeten de lef hebben om keuzes te maken.

De vraag die regelmatig door mijn hoofd zoemt: “Waar hoor ik eigenlijk thuis?” “Waar kies ik om thuis te zijn?”

·         Dit jaar was ik deel van de “Family Learning Community”. Ik dank mijn collega’s, medewerkers and studenten dat zij dit een waardevol en uitdagend jaar hebben gemaakt.

·         Baan Phak Phing was ook een “thuis” waar ik hoorde. Deze meiden hebben mijn hart beroofd. Hopelijk in de toekomst zullen wij weer samenzijn.

·         De Nederlanders in de buurt hebben mij een fysieke thuis gegeven. Wij hebben elkaar geholpen om vast te houden aan de cultuur waaruit wij zijn gekomen.

Deze week moest ik weer afscheid nemen van een aantal collega’s. Een klein aantal anderen mag ik nog enkele weken van genieten. Mijn hart doet zeer maar het is niet gebroken. Het zal weer genezen als ik mijn plaats weer inneem met de anderen waar ik toebehoor in Nederland.