Belonging...Toebehoren

The Dutch theologian Henri Nouwen suggested that besides the basic needs of food, clothing and shelter we also need to have a sense of belonging. As we move throughout our lives we choose to belong to different groups of people, or choose not to belong. Letting go of that old place where we have belonged, whether it be for a shorter or longer time, proves to be difficult and emotional.

God created us for relationships. Yet, we can never continue and develop all the relationships we establish in our lifetimes. People float in and out of our lives. If we try to desperately hold on to each person, we will never be able to do justice to the relationships or ourselves. We must dare to make honest choices.

The question that resonates in my mind continually is “Where do I really belong?” “Where do I choose to belong?”

·         This year I have belonged to the Family Learning Community. I thank all my colleagues, staff and students who have made this a challenging and developing year.

·         Baan Phak Phing has also been a “home” I belonged to. These girls have found a place in my heart. Hopefully in future years we will work together again.

·         The Dutch neighborhood has provided a physical home this year. We have helped each other to hold on to the culture we came out of.

Again this week I bid colleagues farewell. Several others I may enjoy another few weeks. My heart hurts although it is not broken. It will heal again as I take my place with the others I belong to in Holland.

De Nederlander Henri Nouwen gaf aan dat buiten voedsel, kleding en een dak boven onze hoofden dat de mens ook de behoefde heeft om ergens aan toe te horen. Terwijl wij door onze levens heen gaan, kiezen wij om aan meerdere groepen ons te verbinden of nergens aan te verbinden. Het loslaten van de plek waar wij eerder aan verbonden waren, voor langer of kortere tijd, blijkt moeilijk en emotioneel te zijn.

God heeft ons voor relaties gemaakt. Toch kunnen wij nooit alle relaties aanhouden en ontwikkelen die wij door de jaren heen hebben opgebouwd. Mensen komen en mensen gaan uit ons gezichtsveld. Als wij proberen allen vast te houden dan doen wij geen recht aan de relatie nog onszelf. Wij moeten de lef hebben om keuzes te maken.

De vraag die regelmatig door mijn hoofd zoemt: “Waar hoor ik eigenlijk thuis?” “Waar kies ik om thuis te zijn?”

·         Dit jaar was ik deel van de “Family Learning Community”. Ik dank mijn collega’s, medewerkers and studenten dat zij dit een waardevol en uitdagend jaar hebben gemaakt.

·         Baan Phak Phing was ook een “thuis” waar ik hoorde. Deze meiden hebben mijn hart beroofd. Hopelijk in de toekomst zullen wij weer samenzijn.

·         De Nederlanders in de buurt hebben mij een fysieke thuis gegeven. Wij hebben elkaar geholpen om vast te houden aan de cultuur waaruit wij zijn gekomen.

Deze week moest ik weer afscheid nemen van een aantal collega’s. Een klein aantal anderen mag ik nog enkele weken van genieten. Mijn hart doet zeer maar het is niet gebroken. Het zal weer genezen als ik mijn plaats weer inneem met de anderen waar ik toebehoor in Nederland.