Transitioning
has always been difficult for me. So why do I put myself into situations which
ask me to do this continually. I guess I need to learn something from it.
Today is
the last day of vacation before the last stretch of classes and school
responsibilities….we had a fantastic time! From biking in Chiang Rai to biking
in Bangkok, American food at Duke’s in Chiang Mai to lots of Thai food in other
places, from the chill of the rains in the north to the heat of the southern beaches
at Dolphin Bay, from the quiet of the underwater world while snorkeling to the noise
of the extremely busy streets of Bangkok, from the serious talks to the
extended times of laughter. We traveled by train, plane, tuk tuk, sangtouw, elephant,
bike, sky train, metro, bus, taxi, car, boat and on foot. Is there a mode of transportation we missed? God is good to give me such
wonderful friends.
It was hard
to see my Dutch friend leave, especially since she had to leave a day early due to
her mom’s sudden hospitalization. Her leaving made me miss my life in Holland : a feeling I had
not had in the last 8 months. The global living experience is filled with this emotion:
living in one place and longing for the other. Transitioning from one place to
the other, keeping your eyes and heart in the present while incorporating the
past with a hope for the future: another challenge this time in Thailand
has brought me.
De overgangen van het leven zijn moeilijk voor mij. Waarom
zet ik me dan in situaties die dit telkens van mijn vraagt. Blijkbaar moet
ik er wat van leren.
Vandaag is de laatste dag van de vakantie; hierna de laatste
weken van lessen en verantwoordelijkheden van de school. Wij hebben een
fantastisch vakantie gehad. Wij fietsten in Chiang Rai en ook door de
sloppenwijken van Bangkok. We genoten van Amerikaans eten in Duke’s in Chiang
Mai maar ook van de verschillende Thaise gerechten overal. Wij maakte de regens
in het noorden maar ook de hitte van de stranden in Dolphin Bay mee. Wij waren
onder de indruk van de stilte van de onderwaterwereld tijdens het snorkelen en
het lawaai van de extreem drukke straten van Bangkok. Onze gesprekken waren op
zijn tijd serieus en altijd dik gespekt met veel gelach. Wij verplaatsten ons
via trein, vliegtuig, tuk tuk, sangtouw, olifant, fiets, sky train, metro, bus,
taxi, auto, boot en te voet. Hebben wij een vervoersmogelijkheid gemist? God is goed om mij zulke geweldige vriendinnen
te geven.
Het was moeilijk om mijn
Nederlandse vriendin te zien gaan, in het bijzonder omdat zij hals over kop een
dag eerder naar huis moest i.v.m. de ziekenhuisopname van haar moeder. Haar
vertrek liet een verlangen naar Nederland achter. Dit gevoel heb ik in deze 8
maanden niet gehad. De “global living experience” veroorzaakt deze emotie:
wonen op één plek maar verlangen naar de ander. Het aanpassen in het nu,
kijkend naar het verleden met hoop voor de toekomst: nog een uitdaging dat mijn
tijd in Thailand met zich mee brengt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten