Vacation-Vakantie

The students of the ESL Summer Program are gone. The teachers have traveled home. Now I only need to document all the activities and make recommendations for the incoming teachers. I can do this from my easy chair at home but the air conditioned classroom has been my preference up till now.

My vacation weeks have arrived. After a wonderful birthday celebration, I plan on doing very little. I will care for the neighbor’s cats. I will read the books I checkout of our school library. I will visit another Thai elementary school at which another Australian volunteer is working. I hope to visit a tea and coffee plantation in the mountains. I will try to organize my hundreds of pictures into an overview of my year abroad. I will prepare for my return to my life in Holland.

My colleague, who was preparing presentations for her supporters at home, asked me what I wanted to tell my friends at home. Where do I start? Where do I end? This I can say. God is faithful. He has proved this in my life, in all that I have seen in the work of so many support organizations in the area, in the lives of the people I’ve met. I came because I felt that I was allowed to step back from my life and be still. That I have done, as much as I could, since I had to take myself with me on this journey. I left my projects, gave them to other people to deal with as they saw fit. I left my children, so that they could be (a little) less mother-smothered. I left my friends, to learn to rely on the basis of my life: my faith in God. He gave me work that fit my personality and when I was ready He gave me a project to organize and implement. He gave me people who I could mother without smothering. He gave me many new friends, who have enriched my life.
My blog entries have revealed much of my time in Thailand but there is so much more. So dear friends, when we meet, be it face-to-face or virtually, be patient as my stories will unfold over time. Continue to ask, continue to listen, learn with me from this journey.

De leerlingen van de ESL zomerprogramma zijn vertrokken. De docenten zijn naar huis gegaan. Wat mij rest is alles goed te documenteren en advies uit te schrijven voor de leerkrachten die in augustus de leerlingen zullen overnemen. Dit kan ik van uit mijn luie stoel thuis doen, hoewel het lokaal met airconditioning heeft tot nu toe mijn voorkeur gehad.

Mijn vakantie weken zijn aangebroken. Na een leuke verjaardag, ben ik van plan om weinig te doen. Ik zal voor de katten van de buurvrouw zorgen. Ik zal de boeken lezen, die ik meenam uit de schoolbibliotheek. Ik zal een tweede Thaise lagere school bezoeken waar een ander Australische vrijwilliger werkt. Ik hoop een thee en koffie plantage in de bergen te bezoeken. Ik zal mijn vele honderden foto’s proberen te organiseren. Ik zal mij voorbereiden op mijn terugkeer naar Nederland.

Mijn collega, die presentaties voor haar achterban voorbereidde, vroeg mij wat ik zou willen vertellen wanneer ik terug ben. Waar begin ik? Waar eindig ik? Dit kan ik nu wel zeggen. God is trouw. Hij heeft dit bewezen in mijn leven, in het werk van de vele hulporganisaties in deze omgeving, in de levens van de mensen die ik ontmoet heb. Ik ben naar Thailand gegaan omdat ik ervoer dat ik de kans kreeg om mijn leven vanuit een ander perspectief te beleven, om stil te worden. Dit heb ik gehad zo ver ik daar toe in staat was; omdat ik mijzelf op deze avontuur mee moest nemen. Ik liet mijn projecten achter, hen overgedragen aan anderen die daarmee mochten doen wat hen goedleek. Ik liet mijn kinderen achter zodat zij (iets) minder stikkend bemoederd zouden worden. Ik liet mijn vrienden achter om teruggeworpen te worden op de basis van mijn leven: mijn geloof in God. Hij gaf mij werk dat mijn persoonlijkheid paste en toen ik er klaar voor was een project om te ontwikkelen en uit te voeren. Hij gaf mij mensen om te bemoederen zonder dat het stikkend was. Hij gaf mij vele nieuwe vrienden die mijn leven hebben verrijkt.
Mijn blog heeft veel verteld over mijn tijd in Thailand, maar er is zo veel meer. Dus beste vrienden, wanneer wij elkaar ontmoeten wees geduldig; mijn verhalen zullen ontvouwen over tijd. Blijf ernaar vragen, blijf luisteren en leer met mij mee van deze avontuur.