The last…..het laatste….

The time of the last events has arrived: the last week of my year in Thailand, the last English lessons at Baan Phak Phing, the last Sunday morning walk along the rice fields, the last trip to school, finishing the last documents, the last meetings with my friends in Thailand. But there are still some firsts: a Thai wedding, a visit to a Thai university, a visit to a tea plantation, new restaurants, a visit to Hong Kong. And so my life stays in balance.

It’s amazing how quickly time slips through our fingers. I often wonder did I make the most of my adventure. It’s hard to say. Once back in Holland, when I think back to all that I have experienced, gone through all my pictures (all 18.8 Gb of them!) I will perhaps be able to answer that question. For now, it is the way it is. Many people in Thailand are praying I return, while many people in Holland are looking forward to my return. This too will come to balance.

De tijd van de laatste dingen is aangebroken: de laatste week van mijn avontuur in Thailand, de laatste lessen bij de meiden van Baan Phak Phing, mijn laatste zondagswandeling langs de rijstvelden, de laatste bezoek aan de school, de laatste documenten afmaken, de laatste ontmoetingen met vrienden uit Thailand. Maar in deze laatste week zijn er ook nog een aantal “firsts”: een Thaise trouwerij, een bezoek aan een Thaise universiteit, een thee plantage, Hong Kong en nog een aantal nieuwe eettentjes. Zo blijft mijn leven in balans.

Het is bijzonder hoe snel de tijd door je vingers glipt. Ik vraag me af of ik voldoende beleefd heb van alles om mij heen. Het is moeilijk om te zeggen. Als ik terug in Nederland ben en terugkijk op mijn ervaringen en de vele foto’s (18.8 GB!!) zal ik misschien een antwoord kunnen vinden. Voor nu, het is zoals het is. Vele mensen in Thailand bidden dat ik terugkom terwijl vele mensen in Nederland uitkijken naar mijn terugkomst. Hierin zal ook een balans komen.