Klaar voor gebruik--Ready for Use

Wij zijn verbaasd en verbazend! Binnen een week hebben wij een hele school verhuisd, de meeste leslokalen ingericht en alle struiken en bomen overgeplant. Wij zijn er klaar voor. Kom maar op leerlingen en de Thaise Ministerie van Onderwijs. Beide komen maandag.

De week was een mengelmoes van chaos, frustratie, plezier en tevredenheid. Het is een enorme klus om een school te verhuizen met slechts een staf van vrijwilligers en leerlingen, terwijl de verbouwing nog doorgaat. Toch was de sfeer nooit explosief; op zijn tijd wel wat gestrest maar altijd positief. Iedereen wist uiteindelijk wat er gedaan kon worden en deed het, en keek toe wanneer de volgende dag het overnieuw werd gedaan, realiserend dat het wel noodzakelijk was. Misschien was het de eerste keer niet goed genoeg gedaan of dat het rode zand het vereiste om de volgende dag het weer over te doen of misschien allen om het feit dat je toch iets moet doen om de uren van de dag te vullen. Toch toen ik vrijdagmiddag om 15.00 naar huis ging, was ik er van overtuigd dat maandagochtend de lessen gewoon door konden gaan.

Helaas is het ESL lokaal nog niet klaar. Tot die tijd deel ik en mijn collega het kantoor van een administratieve medewerker. Men zegt dat het binnen twee weken klaar zal zijn maar ik houd het op 7 weken dan wordt ik niet teleurgesteld. Maar kijk wat een geweldig uitzicht ik zal hebben. Zal ik wel mijn gedachten aan mijn werken kunnen houden? Tijd zal het leren.

Deze week zijn ook mijn eerste Nederlandse gasten geweest. De dochter van een oud collega en vriendin is samen met haar vriendin 3 dagen in Chiang Rai geweest. Het was bijzonder om op te merken terwijl ik hen de stad liet zien dat ik daadwerkelijk wist waar ik was en hoe ik overal heen moest komen. En dat voor 2 maanden in dit gebied…niet gek!

Vrijdagavond was een eerste potluck etentje met collega’s. Dit evenement heb ik bij vele vriendinnen in Nederland geïntroduceerd. Ontzettend gezellig en lekker. Hopelijk zal het een wederkerend gebeuren zijn. Misschien willen anderen ook mee gaan doen.

We are amazed and amazing! Within a week we have moved a whole school, organized most of the classrooms, and planted the shrubs and trees. We are ready for classes and the Secretary of Education of Thailand, who will be visiting on Monday.

The week was a combination of chaos, frustration, enjoyment and satisfaction. It’s a major undertaking to move a school with only a volunteer staff of teachers and the students, while construction is still going on. Yet, the atmosphere was never explosive, perhaps strained at times but continually positive. Everyone finally figured out what he or she could do, did it and watched someone else doing the same thing again the next day but realizing that it was necessary. Perhaps it hadn’t been done right the first time, or the red sand forced the task to be redone or just because one has to do something to fill the hours of the day! Whatever the reason, when I left at 15.00 on Friday afternoon, I was convinced that come Monday morning we would be able to have classes in our new school building.

Unfortunately the ESL classroom is still under construction. Or maybe it will be someone else’s classroom; this is still a bit up in the air. For the time being the ESL teachers will be sharing the office space of the one of the administrative workers. They say 2 weeks, I’m counting on 7 so that I won’t be disappointed. But look at the view; this makes the waiting worthwhile. Will I be able to concentrate on my students? Time will tell.

This week I also hosted my first Dutch visitors. The daughter of one of my former colleagues and friend came for 3 days with her backpacking girlfriend. While showing the sites of Chiang Rai, I was pleasantly made aware of the fact that I knew where I was at any given time. Such an achievement for being here only 2 months!!

My first potluck has taken place. I’ve introduced this phenomena to many friends in Holland, so starting one up here just seemed the right thing to do. Hopefully we will continue this on a regular basis with more of the teachers. 

Verhuisdag—Moving Day

Dit weekend en volgende week is in het teken van de verhuizing. Eerst verlaat ik de woning van mijn vriendin voor een leuke guest cottage op het erf van het medewerkergezin van Baan Phak Phing. Ik heb 2 maanden voor haar huis, de kat en de vissen gezorgd. Deze cottage zal ik voor de volgende 10 maanden mijn thuis maken. Het is leuk om allerlei dingen te kopen om het mijn eigen stempel op de ruimte te legen.

Volgende week maandag begint de verhuizing van de school. Vrijdagmiddag hebben een 6-tal leerlingen mij spontaan geholpen en in een mum van tijd was het lokaal ingepakt. Waar alles is, zoek ik eind van de week wel uit. Helaas verhuizen wij tijdens de bouw van het derde gebouw. Dus het lokaal (103A) waar ik vanaf 31 oktober zal zijn zal niet mijn vast plek zijn. Vanwege de goedkeuring van de Ministerie van Onderwijs van Thailand is het noodzakelijk dat wij nu overgaan. Niet ideaal maar het kan niet anders. Om in Thailand te wonen moet je wel flexibel blijven.

Deze week is er een Nederlandse team "Art for All" http://www.artforall.nl/ bij Baan Phak Phing. Van dinsdag tot zaterdag zijn zij met zijn allen druk bezig geweest met verven, papier-maché, naaien en veel plezier. Dit is het 3^e jaar dat een team komt tijdens de vakantieperiode om de meiden creatieve expressie te leren.

This weekend and next week will be dedicated to moving. First on Saturday I am leaving my “house sitting abode” and exchanging it for a guest cottage on the property of the Dutch colleagues of Baan Phak Phing. I’ll be living there for the coming 10 months. I’m having a great time buying items to make it “home”.

Next week the school is moving to the new location. Friday afternoon 6 students offered helping hands and before I knew it, all was in boxes. Unfortunately we are moving while the construction on the third building is not complete. The classroom I have been assigned is only temporary. Because of the approval of the Secretary of Education of Thailand, we need to get onto the new premises this month. This is far from ideal but that’s the way it is. One learns to be very flexible living in Thailand. 

This week there has been a Dutch team “Art for All” http://www.artforall.nl/ at Baan Phak Phing. From Tuesday till Saturday they worked with the girls on various creative projects: painting, papier-mâché, sewing and just having lots of fun. This is the 3^rd year that a team has come to teach the girls to express themselves creatively. 

Interessante gewoontes/ Interesting customs

Het leuke van in een ander land wonen is om een volledig ander levensstijl te ervaren. Soms kan het wel wat frustrerend zijn, andere keren is het gewoon interessant. Deze week ontdekte ik een boodschap op mijn telefoon dat mijn beltegoed binnen 10 dagen zou verlopen. Hoezo verlopen?? Wat blijkt. Ik heb een simkaart die slechts 2 maanden geldig is. Er zijn meer providers dan in Nederland en elk heeft zijn eigen winkel. Ik ga naar de winkel en krijg te horen dat ik eerst 100 BTH moet verbellen voordat ik mijn geldigheidsduur naar een jaar kan overzetten. In Nederland bel ik niet veel, laat staan in het buitenland. Ik stuurde daarna een lange SMS naar alle buitenlandse nummers in mijn mobiel. De volgende dag vroeg ik assistentie van een van docenten Thai. Verrassing, sms’en telt niet mee. Het moet belminuten zijn!! Dus elke dag voor een week, bel ik de reisgenoot die naast mij in de auto zit en laat de verbinding openstaan totdat wij op school zijn. Ik hoop dat ik het red om maandag het toch over te kunnen zetten. Zo niet dan moet ik een nieuw simkaart met een nieuw nummer kopen. Lastig!

Hier zijn enkele andere interessante gewoontes die mij zijn opgevallen:

·         Terwijl je winkelt of moet wachten in winkels, krijg je een afgesloten bekertje water. Gezien de warmte is dat wel een welkom marketing strategie.

·         Voordat je een huis of in mijn situatie leslokaal binnengaat, trek je je schoenen uit. Na en tijdje kan je de schoenen herkennen en je weet wie je dan gaat treffen. Of misschien besluit je om niet naar binnen te gaan. 

·         In elke straat zie je een overvloed van kleine eetkraampjes. Als je het eten bereidt zien worden, dan is het veilig om te eten, werd mij verteld. Ik ben nog niet ziek geworden dus het blijkt goed advies te zijn.

·         Veiligheid is niet een prioriteit in het verkeer of elders. Regelmatig zie ik 2, 3 of zelf 4 passagiers met de bestuurder op een motor. Helmen, jazeker maar dan onder je arm. Liever niet op je hoofd! Elektrabedrading hangt los. Lassen gebeurt zonder enige veiligheidshelm of bril.

·         Een teken van respecttonen is te buigen met je handen tegen elkaar voor je. Hoe lager de buiging en hoe hoger de handen, hoe meer respect je toont. 

·         Er is nooit een tekort aan winkelbedienden. Zaterdagmiddag liep ik een winkel in en werd begroet door zeker 6 man die bij de voordeur op de klanten staan te wacht..op mij dus! Gelukkig zijn zij niet opdringerig. Je kunt gewoon rustig rondkijken.

·         De prijzen op de goederenmarkten zijn maar startbedragen. Men verwacht dat je afdingt. Daar ben ik niet zo goed in. Als je dan ook nog het bedrag omzet in Euro’s dan schaam ik me om minder voor het product te betalen.

·         Het water in de buurt is weer afgesloten. Zonder enig waarschuwing. Wanneer het weer aangaat. Hopelijk voordat de tank leeg is.

·         Is er geen parkeerplek meer in de parkeergarage, geen probleem. De auto neerzetten, van de rem af en als het nodig is zullen ze hem wegduwen om er uit te komen!!

·         Hoe niet zo veel mensen Engels spreken als in Nederland, is er altijd wel iemand in de buurt die kan helpen met een paar woorden. Mijn Thai woordenschat is al verhoogt naar 10 woorden en korte uitdrukkingen. Nog lang niet genoeg. Ik moet nodig aan de gang met mijn computer cursus Thai.

One of the great things of being in a foreign country is to experience a different style of living first hand. Sometimes the differences are extremely frustrating, others are just interesting. This week I was confronted with a message on my cell phone which said that my account and the remaining money would expire in 10 days. I checked with the shop at the mall and heard that in order to change my account to a year validity I’d have to use at least 100 BTH. Well, you see, I don’t really call a lot in Holland let alone in a foreign country. So I sent quite a long text message to the numbers in Holland. Yes, that was more than enough spent charges. The next day I asked a Thai teacher to check it out for me. Much to my surprise…..No, text messages don’t count, just actual phone calls. So this whole week I call my fellow traveler in the car, leave the connection open till we get to school. After doing this for a week. I think I’ve made enough “phone calls” to qualify. If I can’t change it, I have to buy a new sim card with a new number. Such logic!!

Here is a list of other interesting customs:

·         In many shops you are offered sealed cups of water while you wait or shop. Considering the heat, it’s quite a welcome sales strategy.

·         Before entering a home or in my case the classrooms, you take off your shoes. It’s helpful to know who you will meet. Once you start to recognize the various shoes lined up, you might decide not to enter!

·         Every street you drive or in my case ride through there is an abundance of street vendors, most of them selling food stuffs. As long as you can see them cooking the food you needn’t worry about it, I was told. I haven’t gotten sick yet, so I guess the advice is correct.

·         Safety in not a high priority in traffic or otherwise. Often there are multiple riders on the motorcycles, 2 or 3 children or adults accompanying the driver. Electrical wires hang loosely everywhere. Welding is often done without any kind of eye protection.

·         A sign of respect to others is to bow with your hands together. The lower the bow and the higher the hands, the more respect is expressed.

·         There is never a lack of sales personnel. Saturday afternoon I entered a shop and was greeted by 6 sales people. Luckily they are not pushy and aggressive. But I do wonder how a business can employ so many.

·         The price given at the outdoor goods markets are just the starting bid. You are expected to barter. I’m not good at it and just prefer to pay the asking price. When you look at the price in Euro’s I’m almost ashamed to offer less.

·         If you can’t find a parking spot in the lot just park behind another car, keep the brake off. The car will be pushed out of the way if the other people need to get out.

·         The water in the neighborhood has been shut off again. No warning. Just put up with it. Can you imagine that happening in the States?  It’s a lawsuit in the making.

·         Although not everyone speaks English (how could I expect that?) there has always been someone around to assist in the situation at hand. I’m becoming an expert Charade player! I really need to get going with my Thai computer course!! I’ve got 10 words and phrases down, but that is not nearly enough.

De routine van elke dag/ Life’s routine

Het leven begint een bepaalde dagelijkse routine te volgen: opstaan, kat en vissen voeren, naar school rond 7.25, 3 dagen per week avondeten bij de meiden van Baan Phak Phing, dan email of skype contact of wat lezen en dan vroeg mij bed in. De weekenden variëren. Dit weekend zijn mijn Nederlandse buren een paar dagen weg en ik zorg voor hun zonen. Wij hebben een prima niet-Thaise ongezonde tijd: snacks op vrijdagavond, pizza op zaterdag en een heerlijke Swensen’s ijs coupe op zondag. Gelukkig zijn wij zaterdagmiddag naar het zwembad gefietst om daar wat beweging te krijgen. Ik merk dat ik naar de ongeplande weekenden uitzie. Gewoon doen wat voorhanden is. En soms is er niets voorhanden. Ook goed!

Het lijkt als of de regenseizoen zijn einde nadert. Wij hebben al een aantal droge dagen en nachten gehad. De ravage in het zuiden van Thailand is ons in het noorden bespaart gebleven.

Het grootste verschil met de regen in Nederland is dat ik mijn korte broek aan kan houden en hoef niet eens te denken aan een vest aan te doen. Ik begrijp dat de herfst zijn intrede deze week in Nederland heeft gedaan. Oh, wat voel ik me bevoorrecht!! Deze week vertelde ik mijn Californische collega dat de avond temperatuur van 25 graden om 21.00 mij deed denken aan de dagen van mijn jeugd: op de stoep zitten omdat wij geen airco hadden of rijden in the auto met alle ramen open om af te koelen.

Zelfs na de korte tijd merk ik goede vooruitgangen in mijn studenten. Erg bemoedigend voor allen! Maar het is ook niet zo verwonderlijk want zij worden geforceerd om 5 dagen per week, 8 uur per dag in het Engels te communiceren. De jongelui die volledig terugstappen in de wereld van hun moedertaal zijn benadeeld met de consequenties van dien. Uiteindelijk wil ik voorstellen voor het ESL programma opschrijven voor de docenten die na mij komen. Ik had gehoopt hier al mee bezig te zijn, maar de verschillen in niveau en leeftijd is groot en daardoor vereisen een ander aanpak. Natuurlijk de basis onderdelen van het verbeteren van de uitspraak en de uitbreiding van de woordenschat blijven. Een toch is men nog steeds blij met mijn aanwezigheid en mijn werk. Mooi zo!

Over 2 weken is de eerste periode van het schooljaar al voorbij. Deze tijd is bijzonder omdat wij gaan verhuizen naar het nieuwe gebouw. De lagere school leerlingen krijgen een week vrij maar de midden en voortgezet groepen zullen afzonderlijk van elkaar een kamp in Chiang Mai bijwonen en een aantal dagen assisteren met in- en uitpakken van alle spullen. De ESL leslokaal is nog “under Construction” vandaar dat vele dozen onuitgepakt zullen blijven; alleen het meest gebruikte materialen zullen wij uitpakken. Men heeft mij nog geen prognose van een einddatum gegeven. In Thailand moet men flexibel blijven. Ik vind het prima. Dat is een van de charmes om hier te verblijven.

Daily life is taking on a normal routine: get up, feed the cat and the fish, off to school by 7:25, 3 days a week dinner at the girls’ home—Baan Phak Phing, then email or Skype contact or pleasure reading and early to bed. The weekends vary. This weekend my Dutch neighbors are out for the weekend and I offered to stay with their boys. We had an extravagantly non-healthy non-Thai time: deep fried snacks on Friday, Pizza on Saturday and Swensen’s ice cream on Sunday. Luckily we biked to the swimming pool Saturday afternoon and got some exercise then. I have come to love the lack of planned activities in the weekend. Just go with the flow, and sometimes there is no flow. Fine by me!

It seems as if the rainy season is coming to an end. We have had dry weather for several days and nights. We have not experienced the catastrophic events as in Bangkok and other parts of southern Thailand.

The main difference of the rain in Thailand is that I can keep on my shorts and don’t even need to consider putting on a sweater. In fact they are still paced away in my suitcase! I understand that fall weather has hit both in parts of the States and in Holland. Oh, I feel so lucky!! Just this week I mentioned to a fellow Californian that the evening temperatures (high 70’s at 9PM) remind me of the summers of my youth: sitting on the front porch because we didn’t have air conditioning, or driving with all the windows open to cool off.

Even after this short time I can notice the improvement my students are making. Very encouraging for all of us! But then again, they are forced to use English every weekday 8 hours a day. The students who completely fall back on their native language as soon as they leave the premises are at the disadvantage and that has its effects. Eventually I will make ESL curriculum suggestions for the teachers who will come after me but for the time being I am just taking it a day at a time. I had assumed that this initial process would have been shorter but there are too many differences in student needs and grade levels. Of course there are some basic components which will stay the same such as pronunciation improvement and vocabulary development but that can be practiced and enhanced in a variety of ways. Still everyone at school seems to be satisfied with my presence and work.

In two weeks the first quarter at school will end. This time is special because we will be moving to the new school building. The elementary students get an extra week off and the middle and high school students will alternate attending a camp in Chiang Mai 2-3 days and 2-3 days of assisting in the move as credit for community service. The ESL room is still under construction so I won’t be unpacking all the boxes, just what is absolutely necessary. I have not been given a projected completion date for my room. Life in Thailand is very flexible. I don’t mind, it’s part of the charm of living here. 

Nieuwe vrienden/ New friends

Buiten je “comfort zone” leven is ook je vrienden en bekenden achter laten. Toch zorgt deze digitale tijdperk voor veel en snel contact. Bijzonder opmerkelijk is het, dat ik met sommige mensen nu meer contact heb dan in de tijd dat ik in Nederland was.

Omdat zowat de meeste collega’s nieuw voor de school zijn, zijn wij allen ‘in hetzelfde schuitje’. Dus contact leggen gebeurt snel. Wij wonen wel overal in de stad dus buiten school contact kost meer planning en moeite. Toch lukt het.

Zoals vorig weekend. Samen met 4 anderen ben ik naar een vrouwenconferentie gegaan in Chiang Mai. Wat een luxe. Een prachtige omgeving, heerlijk eten: een combinatie van Thais en buitenlands. Wat zou het geweldig zijn als de vrouwenconferenties van mijn kerk ook in zo’n mooie en betaalbare omgeving kunnen plaatsvinden! Ik heb genoten van de spreeksters, de tijd van aanbidding, de workshop (Contemplative Collage), de water aerobics, en de ontspanning.

Het is merkwaardig dat de persoonlijke gesprekken in zo’n weekend snel op een dieper niveau komen. De vrouwen op de conferentie komen van over de hele wereld en al is het maar voor een dag kunnen wij elkaar ontmoeten als vriendinnen.

Zendeling zijn is een bijzonder beroep. De mensen, die ik ontmoet heb, zijn in dit land om de liefde die zij van God ervaren, te delen met anderen door allerlei werkzaamheden te verrichten om de mensen te helpen: zei het een internaat voor weeskinderen oprichten, of onder HIV patiënten werken, of les te geven, of Thaise predikanten te leren hoe zij in hun dagelijks onderhoud kunnen voorzien en toch nog tijd overhouden om predikant te zijn of samen met de mensen in een berggebied bamboe fietsen te ontwerpen en verkopen en ga zo maar door. Zij verlaten hun “thuis” om een nieuw “thuis” te maken. Het is niet altijd makkelijk maar tegelijkertijd is het zeer de moeite waard.

Het is goed te merken dat zodra ik hoor dat er Nederlanders in de buurt zijn dat ik ze opzoek. Het is de omgekeerde wereld. Ben ik in Nederland, dan ga ik snel op de Amerikanen af. Blijkbaar zal ik altijd deze tweedeling in mijn leven houden.

In het algemeen zijn de Thaise mensen ontzettend vriendelijk en geduldig. Zelfs als zij geen Engels spreken, wachten zij rustig af zodat ik mijn vraag kan stellen, al is het met veel gebaren. Op straat wordt er vaak vriendelijk geglimlacht of geknikt. Men is dankbaar voor alles wat je aan vriendelijkheid of hulp aanbied. Deze gastvrije mensen maken Thailand een goede plek om te zijn. Als je langer ergens ben, zie je de minder goede kanten van de bewoners. Dat wil ik nog even niet doen.

Living outside of your “comfort zone” is also leaving friends and family behind. Luckily the digital world provides abundant resources for quick and frequent contact with loved ones. It is interesting to note that I have more contact with some people now that I live so far away than when I lived in Holland!!

Because most of the teachers are new to the school we are all in the “same boat’. This makes starting new friendships that much easier. We live throughout the whole city so contact outside of school is not always frequent or easy. But with the right planning and effort it works. 

Like last weekend. Together with 4 colleagues I went to a women’s conference in Chiang Mai. Such luxury. The resort was absolutely gorgeous, the gardens, the accommodations, everything and for an affordable price (even for someone not getting a salary!). I wish the conferences I help to organize in Holland could be at such a fabulous location. I enjoyed the speakers, the times of worship, a wonderful workshop on contemplative collage, the water aerobics and the relaxation.

It’s good to experience that the conversations at such a conference soon dip into a deeper level of communication.  The women come from all corners of the world and even if it is just for a day we can meet as friends and confidants.

Being a missionary is a special profession. The people I have met up to now want to pass on the love of God that they experience by helping others. They do this in all sorts of ways: creating a boarding school for orphans, working with HIV patients, teaching and helping pastors to also provide for an income, or working with a hill tribe to design and manufacture bamboo bikes, etc. etc. They leave their “home” to create a new “home”. It isn’t always easy but it is rewarding.

It is good to notice that when I hear of a Dutch person I want to make contact with him or her. It’s a turned around world. When I am in Holland and I hear of an American, I’m the first to introduce myself. I guess I will always have this duality in my life.

In general the Thai people are extremely friendly and patient. Even if they don’t speak English, they allow me to try to get my question posed, with many gestures and repetitions. On the street in my neighborhood I receive many smiles and greetings. People are grateful for all that is given. These hospitable people make Thailand a good place to be. Once you live somewhere for a longer time you will run across less positive characteristics but I don’t want to look at those right now.