Saying Goodbye--Afscheid Nemen

Saying goodbye isn’t easy but it is a part of life. For global travelers this might happen more often than if you stay in one place. But no one is exempt from this. This week was a week of goodbyes. Chloe my assistant from Australia left on Wednesday; on Thursday a package from the States was delivered for her. We are all hoping that we can keep the candy and send the other gifts on!! Oh, our sweet tooth…sweet teeth….there are more of us??? Friday we had to say farewell to Sandy our first grade teacher. Lucky for the school she will be back next year to host the kindergarten class. There are quite some new students therefore a combination class like this year is not an option. One of the part-time teachers is also leaving next week for a longer time to visit family and friends back home. She lives in Chiang Rai; in August she’ll be back to pick up her tasks.

Luckily I also have an ‘hello’ soon. My friend Els from Holland will join me on my Easter break. We’ve got all sorts of things planned but you’ll hear about that once we have experience them.

For now it’s weekend. I’m exhausted; it’s too hot to sleep well and the air con keeps me awake. I guess I have to get used to the added sound.

Enjoy your weekend.

Afscheid nemen is niet makkelijk maar het is een onderdeel van het leven. Mensen die vaak reizen zullen daar wat meer last van hebben dan diegene die op een plek blijven. Maar niemand kan er volledig onderuit. Deze week was een week van meerdere mensen die vertrokken. Chloe mijn assistente uit Australia vertrok woensdag en op donderdag werd een pakketje uit Amerika voor haar bezorgd. Wij hopen dat wij het snoep mogen houden en de ander cadeautjes doorsturen. Oh wat een zoete kauw….kauwen….want wij zijn met meerderen. Vrijdag vertrok Sandy de leerkracht van groep 3. Gelukkig voor de school zal zij in augustus er weer zijn maar dan als leerkracht van groep 1-2. Er zijn nogal wat aanmeldingen voor volgend jaar dus een combinatieklas zoals dit jaar is niet een optie. Een van onze parttime docenten zal volgende week vertrekken voor een langere tijd om familie en vrienden te bezoeken. Zij woont hier in Chiang Rai en zal volgend school jaar weer haar taken opnemen.

Gelukkig heb ik binnenkort ook een ontmoeting. Mijn vriendin Els uit Nederland komt voor de Paasvakantie. Wij hebben allerlei dingen op de agenda maar daar horen jullie meer van als wij het beleven.

Voor nu is het weekend. Ik ben doodmoe; het is te warm om te slapen en de airconditioner maakt zo veel geluid dat het mij wakker houdt. Misschien moet ik er gewoon nog even aan wennen.

Geniet van jullie weekend.

Power-Kracht

Power comes and goes and has its effects both positive and negative on all that it touches.

The power of nature: On three consecutive days there were powerful rain storms. Power lines were damaged. Some colleagues were without electricity for days, thus also without water since the water pumps were no longer working. Strong gusts of winds knocked down many bamboo and plastic constructions. Large billboards which are made of steel and plastics signs were suddenly bare, the plastic signs ripped to shreds. The resilience of the people who came out as soon as the final drops fell, brooms in hand, smiles on their faces ready to clean up the mess was amazing.

The power of distance: It is strange how being away gives clarity to situations. Despite the sadness of being far away, the need to gap the distance is great and many make more of an effort to do so. Skype has kept me close to family and friends.

The power of the process: It seems often that the goal we are working toward is more important than the process we are in, but this is not always so. Our school is starting up an accreditation procedure very similar to the one my Dutch school is going through. Although the goals at the end are not the same, the procedure is very similar. Much of it depends on the ability to evaluate our own strengths and weaknesses, to set the right goals for growth, to allow time to go through the process, to get everyone involved. In Holland my eyes were on the goal and I missed the process. I will not be part of this process here but will pick up the same but different process again in Holland but this time from a different perspective.

The power of encouragement: A single word, a smile, a hug can make my day. I try to do the same for others. The “compliment” environment although at times not totally realistic has a very positive effect on the one receiving the compliment but also on the giver.

The power of trust: "because I know whom I have believed, and am convinced that he is able to guard what I have entrusted to him. 

The power of enthusiasm: Two experience teachers from Australia have volunteered to come for the month of June to work with me on the summer ESL program. Their enthusiasm and willingness to help has encouraged my heart and therefore makes the work of developing the program lighter.

The power of goals to know where you are going: Developing a complete curriculum for three learning levels for the four-week summer program is incredibly challenging, especially since I am teaching a full load at the same time. It has given me sleepless nights. Ideas keep swirling through my head, and panic overcomes me thinking about working with 5- 8 year olds for 20 days. Yet this is the goal I have set to achieve before I head home. With a little help of lots of friends we will come to a good end.

The power of a listening ear: Being away from loved ones and friends it is especially important to find someone to vent frustrations, ideas, problems and come to new solutions. In offering a listening ear I have often found one as well. The fine tuning of the ears can be a challenge.

The power of old friends: My friends at home remind me who is waiting for me on my return.

The power of new friends: My Thailand friends have traveled a new road with me and experienced the same struggles and victories. They look forward to me returning to them sometime in the future.

Kracht komt en gaat en heeft positieve en negatieve effect op alles waar het mee in aanraking komt. Hier zijn maar een paar die zoal in mij opkomt.

Kracht van de natuur: Drie dagen deze week hebben regenstormen de omgeving geteisterd. Kabels waren gebroken. Enkele collega’s zaten dagen zonder elektriciteit en dus ook zonder water omdat de waterpompen het niet meer deden. Geweldig stekte windstoten sleurden wankele gebouwen van hun plek. De grote billboards staan kaal en de plastic advertenties liggen versnipperd op de grond. De veerkrachtigheid van Thaise bevolking die zodra de laatste druppel nauwelijks gevallen is, met bezem en een glimlach de straat op gaat om de troep te verwijden, is een voorbeeld voor velen.

Kracht van de afstand: Het is vreemd maar waar, afstand brengt helderheid en toenadering. Ondanks het verdriet om ver weg te zijn, is de nood om het gat te dichten des te groter en velen doen meer moeite om in contact te blijven. Skype is hier een voordeel in.

Kracht van het proces: Het lijkt of vaak de doel belangrijker is dan de weg er naar toe maar dat is niet waar. Onze school is een accreditatie proces begonnen die lijkt op dat wat mijn school in Nederland momenteel meemaakt. Hoewel het doel niet hetzelfde is, lijkt het proces veel op elkaar. Veel hangt af van het reflecteren op eigen sterktes en zwaktes, de juist doelen formuleren, genoeg tijd beschikbaar maken om het proces voor iedereen toegankelijk te maken. In Nederland waren mijn ogen alleen op het doel en ik verloor het proces. Ik zal geen deel uitmaken van dit proces maar zal een gelijkwaardig proces weer oppakken in Nederland….maar dan wel met andere perspectieven.

Kracht van de bemoediging: Een enkel woord, glimlach of omhelzing kan mijn dag goed maken. Ik probeer hetzelfde te doen voor een ander. De “complimenten” omgeving hoewel niet altijd realistisch heeft een positief effect voor de ontvanger zowel als de gever.

Kracht van vertrouwen: “want ik weet op Wie ik vertrouw. Ik ben er zeker van dat Hij alles wat Hij mij heeft toevertrouwd, veilig zal bewaren”

Kracht van enthousiasme: Twee ervaren docenten uit Australia hebben zich aangemeld als vrijwilligers voor de ESL zomercursus. Hun enthousiasme en bereidwilligheid bemoedigd mijn hart en daardoor wordt het ontwikkelwerk lichter.

Kracht van doelen om te weten waar je heen gaat: Het ontwikkelen van een volledig curriculum voor 3 taalniveaus voor de cursus van 4 weken is bijzonder uitdagend, zeker omdat ik ook nog veel studenten overdag begeleidt. Ik heb slapeloze nachten. Ideeën zweven door mijn hoofd, en paniek slaat toe bij de gedachten dat ik 20 dagen met 5-8 jarigen zal moeten werken. En toch is dit het doel dat ik voor ogen heb. Met de hulp van velen vrienden zullen wij het redden.

Kracht van een luisterend oor: Om ver van geliefden te zijn is het belangrijk om iemand te vinden met wie je frustraties, ideeën, problemen en oplossingen kan delen. In het aanbieden van een luisterend oor heb ik ook een luisterend oor terug gevonden. Het scherpstellen van het gehoor blijft een uitdaging.

Kracht van oude vrienden: Mijn vrienden thuis herinneren mij, wie op mij wacht als ik terugkeer in Nederland.

Kracht van nieuwe vrienden: Mijn Thailand vrienden hebben mij vergezeld op deze weg dit jaar; zij hebben de moeite en de overwinningen meegemaakt. Zij zien er naar uit dat ik in de toekomst weer eens terugkom.

Zomervakantie-Summer vaction

De zomervakantie is aangebroken op de Thaise scholen. CRICS is geen Thaise school dus wij gaan vrolijk verder. Tot midden mei is het vakantie. Op Baan Phak Phing is het hierdoor erg stil. Veel meiden gaan naar huis voor familiebezoek. Dit is een van de strategieën van het tehuis. Als het veilig genoeg is mogen de meiden voor meerdere weken naar huis om de relatie tussen hen en het gezin te versterken. Als er twijfel is voor de veiligheid van het meisje, is het soms mogelijk dat een van de stafleden meegaat. Helaas is dat niet voor alle meiden het geval. Er blijven enkelingen thuis. Mijn zaterdagochtend lesgroepen zijn dan wel erg klein geworden. En toch wil ik het niet laten vervallen. Voor diegene die thuis blijven is het al een strop dus enige ontspanning en vrolijkheid is wel op zijn plaats. Kan dan een taal leren ontspannen zijn. Natuurlijk!! Wij lachen wat af. De staf van de jongste huis hebben deze kans aangepakt om zelf ook les te krijgen. Zij vragen het al maanden maar wij konden geen tijd vinden.

De afgelopen week waren er geen grote activiteiten op school. Stilte voor de storm. Volgende week  zijn er twee excursies, een Opendag, een docentendag en een ‘science fair’. Moet het nu allemaal in een week?

Al weken is er een ontzettend smog die blijft hangen in de omgeving van Chiang Rai. In het noorden zegt men dat er geëvacueerd wordt. De velden worden voor de nieuwe beplanting verbrandt en alle afval van de tuin en huis wordt overal verbrandt. De auto’s hebben naar mijn waarneming ook geen filters op de uitlaten. Brommerrijders rijden vaak met mondkapjes op. Hierdoor heerst er veel ziekte: hoofdpijn, hoesten, jeukende ogen. Gelukkig heb ik allergie tabletten gevonden die mijn symptomen onder controle houden. De dagen zijn grauw; de maan en de zon een bijzondere donker oranje. De wind is vanavond opgekomen. Men zegt dat het gaat regenen. Het zal ons goed doen.

Summer vacation has arrived for the public schools in Thailand. CRICS is not a Thai school so we will just keep on going. The students are free till the middle of May. At Baan Phak Phing it is very quiet. Many of the girls go home for a visit. This is one of the strategies of the home. If it is at all possible and safe enough the girls may go home for a few weeks to strengthen the ties between them and their family. If there is doubt about the safety of the girls one of the staff members often accompany the girl. Unfortunately this is not the case for everyone. A few girls stay at the home. My Saturday morning English groups have gotten very small because of the exodus. But I don’t want to stop the lessons. For those who have to stay at the home, a bit of relaxation and enjoyment is appropriate. Can learning a language be fun? Of course, laughter is a regular part of the lesson. The staff members from Baan Shalom have taken advantage of this slower period to also take some lessons. They have been asking for lessons for months but we could never find the time.

This past week there have been no major extra-curricular activities. Quiet before the storm. Next week there are two field trips, an open house, a science fair and a teacher in-service day. Does it have to all be in one week??

For weeks there has been an awful smog hanging in the area around Chiang Rai. They are even considering evacuating people farther north. This is a regularly recurring situation but this year seems particularly bad. The rice and sugar cane fields are burned before the new planting and trash can be burned on your own property. Cars don’t seem to have catalytic converters either. Motorcyclists often wear masks while on the road. Because of this, there is much sickness around: headaches, coughing and itchy eyes. Luckily my allergy tables reduce the symptoms for me. The days are dull and grey; the sun and moon are an unusual dark orange. Tonight the wind has moved in. People say it might rain. That would do us all good.

Week filled with new experiences

This week gave insights into a different Thailand than I had yet experienced. Saturday was the graduation ceremony of the Akha Outreach Foundation Bible School. Hundreds of people in their traditional Akha dress were present to support their family members. After a varied three-hour program lunch was provided for all 1000+ guests. Incredible such an organization, all done by volunteers. The teachers of CRICS who were present were privileged to be VIPs and ate in the air conditioned dining room. The families of the graduates were so proud to see their children or family members attain something they never dreamed of doing.

The week was ended in a very special experience. The father of one of our students, who was only 64 died of cancer. The mother and brother are Buddhists and the daughter is Christian. Our school was given permission to bless the family with song and prayer while at the temple. Afterwards we stayed for the Buddhist ceremony. Religious traditions are often a reflection of the culture, or perhaps the opposite, the culture of the people are reflected in the religious habits and ceremonies. Part of the ceremony was offering the monks presents: clothing, food, etc. In their tradition this will earn them more ‘merits’ for the family. Such merit contributes to a person's growth towards liberation. An unending job; they are never done. My faith is based on grace: undeserved redemption by God through his son Jesus. I too am never done, but not in earning but in responding to this love.

My Saturday afternoon was rounded off at the “Central” as my students call it. This is an ultra-modern shopping mall with clothing prices comparable to that in Holland. I indulged in a cappuccino, a scoop of American ice cream and some foreign groceries. I felt rather decadent.

This past week the school was taken over by angels for the game “Angels and Mortals”. Everyone drew lots and in this way were given a mortal to care for throughout the week. After an initial sigh, I quickly got into my role. It was very rewarding to think about my ‘mortal’, considering various forms and words of encouragement that she might need. At the end of the week when all was revealed, I got to hear that all that I had given in gifts and words were ‘spot on’. Amazing what a little time and energy can do for the good of someone else.

Thai people are very respectful of others; greeting others with words and a bow is normal, addressing people of importance in your life with an added name is often heard. ‘Pi” means older brother or sister. ‘Ma’ means mother. ‘Khru’ means teacher. This week one of the girls from Baan Phak Phing drew close to me and called me Ma-Tina. I was greatly moved. Such a compliment!

Thursday was International Day at CRICS. It’s amazing how patriotic one feels when outside the countries borders! Most of the many countries were presented in posters, skits, songs and snacks. Luckily there are several other enthusiastic Dutch and semi-Dutch people to help with the activity. We sang the Dutch national anthem in soccer supporter outfits. At sports event is when the anthem is heard most often. My time in Thailand has been the perfect combination of both my cultures. I live with Dutch and work in an English speaking environment with mainly Americans. I’ve decided to take on the American point of view about nationality: I’m Dutch with American heritage. That feels good.

People all around me ask me about my feelings about ‘going home’. This is difficult. I miss my kids and friends terribly but I will find it hard to leave this country. I’ve made new friends and have learned a lot about many things. My blogs will remind me when I become forgetful.