Vrouwenconferentie Chiang Mai/ Women's retreat in Chiang Mai

Deze week even geen bericht omdat ik op stap ga met 4 collega's. Wij nemen deel aan een vrouwenconferentie in Chiang Mai. Tot volgende week!

Langzaam aan, dan breekt het lijntje niet/ Easy does it

Grappig zo’n Nederlandse spreekwoord maar is het wel waar? Het omschakelen van een hectisch bestaan naar een warm, minder hectisch bestaan is niet zo makkelijk als het lijkt. De dagen blijven rond de 30 graden en ’s nachts boven de 20. Zonder ventilator kan ik echt niet goed slapen. Veel lichaamsbeweging is er daardoor ook niet. De warmte maakt mij erg slaperig. Dus ik slaap meer dan ik gewend was te doen in Nederland.

En toch blijft er veel uren over. Meer dan 35 jaar terug heb ik ook een cultuurwisseling gemaakt: net van school, diploma en lesbevoegdheid op zak, klaar om mijn eerste leservaringen mee te maken. Toen was het wat eenzamer. Ik had geen bekenden om mij heen. Digitale communicatie was ook nog niet ontwikkeld voor de gewone mens. De taal sprak ik wel…nou na, min of meer. Ik was jong en heb veel minder goede beslissingen gemaakt. Nu is er tijd om stil te zitten en terug te blikken naar mijn leven. Wat is er goed gegaan dat ik wel zou willen behouden en wat vraagt om verbetering, verandering of verwijdering. Het is een emotioneel proces en toch een zeer waardevol proces. Het vraagt moed en eerlijkheid, die ik niet elke dag kan vinden. Maar ja, ik ben er pas een klein maandje. Ik heb nog meerdere maanden om alles op een rijtje te krijgen. Zoals ik vorige week zei, genieten van het moment is het doel van nu.

Het eten begint te wennen. Ik probeer zelfs wat van de hetere “spicy” gelabeld eten. De Thaise koks op school houden rekening met buitenlanders. Zij koken minder heet maar dan wordt het ook wat smaakloos. Ergens moet er een tussenweg in zijn. Zaterdagavond ging ik lekker decadent doen en buitenlands eten in de nieuwe shopping mall: Sizzler. Qua prijs is het wel 5 keer zo duur als het Thai eten op straat, dus vaak zal dit niet gebeuren.

Wai Kruu Ceremonie

Deze week was er een speciale docenten dag: Wai Kruu. Google het op youtube en je ziet meerder filmpjes. Dit is een speciaal Thaise traditie: de leerlingen geven bloemen en buigen diep voor de leerkrachten. Een aantal buitenlanders vonden dit minder geschikt om zo eer te ontvangen van een mens. Sommigen deden daardoor ook niet mee aan de ceremonie. Dit is wel een lastig gebeuren. Wij zijn te gast in dit land. Men wil ons eren zoals zij dat gewend zijn, maar het past niet in onze wijze van doen. Kunnen wij dit accepteren? Weer een ervaring om over na te denken.

Deze week is de watertoevoer voor de buurt gestopt. Elk buurt heeft een pomp en een water toren. De aanvoerbuizen zijn nogal kwetsbaar waardoor er regelmatig bij de een of de ander groep van huizen geen water is. Maar nu is de totale watertoevoer gestopt. Gelukkig heeft de eigenaar van mijn huis een tank laten installeren een paar jaar terug. Na een korte uitleg over het gebruik kon ik weer douchen. Wel lekker met 30 graden overdag. Hoe lang gaat het duren voordat de gemeente water gaat lopen….men kan dat niet zeggen….mijn tank is maar voor een paar weken. Vanmorgen is het water weer beschikbaar. Dat viel dus mee.

Wat maakt het dat je op je gemak voelt in het buitenland? Daar was ik over aan het nadenken in de airconditioned koffiehuis met mijn cappuccino. Ik vind het eigenlijk heel bijzonder dat ik me zo goed voel. Blijkbaar krijg ik hulp van boven.

Toen ik naar buiten keek, begreep ik niets van wat ik las op straat; de gesprekken gaan ook totaal langs me heen. Ik heb mijn Thaise woordenschat iets uitgebreid maar niet veel. Het verkeer is razend druk en ik moet me op mijn fiets invoegen samen met de auto’s om rechts een ander weg in te slaan of een u-turn te maken om in de ander richting te reizen. Het werk op school blijft lastig en wat onbevredigend maar het werk met de meiden van Baan Phak Phing daarentegen is meer relaxt en leuker. Men is bijzonder tevreden met mijn werk op school, maar ik zie nog niet wat ik allemaal goed doe. Het weer is ontzettend warm en vochtig. Al fietsend naar de stad, kom ik bezweet op de plaats van bestemming aan. Ja, ik probeer wat minder de elektrische motor te gebruiken en meer mijn benen. De paar kilos die ik kwijt ben wil ik wel er afhouden. Veel beweging heb ik verder niet. Mijn Nederlandse buren zijn bijzonder bereidwillig en vriendelijk. De moderne winkelcentra zijn groot, groter, groots. Alles wat ik wil kopen, is te koop. Ik waan me even terug in Californië. Al met al een verwarrende chaos in mijn hoofd en hart. Maar toch, ga ik gewoon genieten. De beredenering komt later wel.

De stagiaires uit Zwolle zijn goed aangekomen. Na 2 dagen zijn ze nog steeds blij om hier te zijn. Wij gaan uitzoeken wat zij allemaal kunnen doen op school en eventueel bij verschillende instellingen. De proeves voor hun opleiding kunnen zij gedeeltelijk hier uitvoeren. Ik ben blij om te merken dat het niveau van hun Engels voldoende is om te begrijpen wat er gezegd wordt en hun eigen ideeën onder woorden te brengen. Hopelijk zullen in de toekomst vaker stagiaires komen helpen op deze school.

Deze week is de Thaise Ministerie van Onderwijs op school geweest. Heel spannend. Wij moeten voor eind November in het nieuwe gebouw zijn. Het heeft allemaal te maken met de accreditatie als school in Thailand. De gelden om verder te bouwen moeten nog komen. Maar wij vertrouwen er op dat het goed komt. Tot nu toe is er in alles voorzien.

Er is een uitgebreide bibliotheek op school. De TV heb ik nog niet aangehad. Ik denk dat ik het maar uitlaat; lekker lezen. Wat een luxe. Ik ben door de weeks om 4 uur thuis en mijn weekenden zijn zo wat schoolwerk vrij. Er is veel tijd voor mijzelf. En dat begint goed te voelen. Ik kan het me haast niet geloven.

What makes you feel at home in a place so very far from your home? I was contemplating this question Saturday afternoon in the air conditioned coffee shop with a wonderful cappuccino in front of me. I’m amazed at feeling so comfortable. I must be getting help.

I glanced out of the window and didn’t see a single sign I could read. All the conversations around me were incomprehensible; I haven’t improved my Thai very much since I arrived 3 weeks ago. I still can only say: thank you, hello and goodbye. Traffic is so foreign for this foreigner. We have to drive on the left and even the bikes have to cross tremendously busy streets to make a u-turn to be able to go in the opposite direction. Work at school is still not satisfactory, despite the fact that others think I’m doing a good job. Teaching on Saturday morning at Baan Phak Phing is more enjoyable. I’m there building friendships more than getting English in their brains. Hopefully the latter is also happening. The weather is extremely warm. Sunday has seen a slight breeze come so that is very pleasant. Whenever I travel by bike to the city, I’m drenched in sweat when I arrive. I’m trying to use the electric motor less since I’m getting very little other kind of exercise. My Dutch neighbors are extremely friendly and helpful. The modern shopping centers are big. Everything I would want to buy I can. I almost feel like I’m in the States. With this short summation you will notice positive and negative reasons for the chaos in my head and heart. So I’ll just let it be, enjoy each day as it comes. Answers will come later.

The Dutch interns arrived last Wednesday. After two days of transitioning they are still glad to be here. I am looking into the assignments they need to do for school so that they will get credit for the time that they are here. I’m happy to notice that their level of English is proficient enough to understand when spoken to and they can respond quite well too. Hopefully in the future more interns will help out at the school.

This week we had an important visit from the Secretary of Education in Thailand. We have till the end of November to get moved into the new school. This is part of the accreditation process for the international school status. Much has still to be done. A building must be built, rooms must be split, classrooms must be furnished, and funds must be raised for all of this. Yet, we are convinced that it will all come to pass. In the past all has been provided for, why would it not happen now?

There is an extensive library at school (compared to my Dutch school); I have lots to read to relax in the evenings and on the weekends. I feel like it is such a luxury. I come home on weekdays at 4 P.M. and my weekends are virtually free of school work. Lots of time for and with me. And I’m beginning to enjoy just that! Amazing!!

NT2 maar in het Engels/ Teaching ESL

Mijn doelgroep zijn jongelui in een Engelssprekende omgeving die Engels nog niet genoeg beheersen om de lessen goed te kunnen volgen. Je kunt het vergelijken met NT2. Men leert de taal in een omgeving van die taal. Dit maakt het werk makelijker tegelijkertijd ook ingewikkelder.
De kinderen die ik begeleidt zijn van 5 tot 16 jaar. Wij werken gelukkig individueel of in groepjes van 2 of 3 leerlingen. Heel lux. Er is allerlei materiaal en een bepaalde lesmethode beschikbaar maar ik merk dat ik toch terugval op wat ik het prettigst vind en dat is een soort “remedial teacher”. Om de leerlingen niet te veel extra te belasten pak ik het werk en/of oefeningen die zij op die dag met een ander docent bespreken en dat werken wij (nog) een keer door om alles goed helder te krijgen. Later kunnen wij wat meer details behandelen over de grammatica, etc. Nu is het veel woordenschat aanleren. Zij maken allemaal een eigen woordenlijst in hun eigen taal. De jongenlui komen uit Thailand, Taiwan, de bergstammen van de omgeving, en Korea.
Het werken met de jongere kinderen geeft mij het meest onbehagelijk gevoel. Ik heb het nog niet in de vingers. Ik heb genoeg tijd om veel uit te zoeken dus ik zoek wat af op internet. Meer achtergrond informatie dan oefeningen. Een portfolio is misschien een goed idee. Mijn ervaring met competentiegerichtleren van de laatste jaren geeft mij wel een goede basis om rustig te blijven, ideeën aan te passen, en een goed begin te maken aan een teaching guide die ik achter wil laten voor andere ESL leerkrachten.

Zaterdagmorgen heb ik een intaketoets gedaan voor de meiden van Baan Phak Phing. Ik zal op de zaterdagochtend 2 uur lesgeven aan ze. Deze week waren er 14 meiden dus voor effectieve ondersteuning te groot. Aan de hand van een korte schriftelijke introductie van zichzelf hoop ik twee groepen te vormen. Dit is extra voor de meiden dus het moet wel leuk blijven.
Mijn vrije zaterdagmiddag was besteed aan een bezoek aan de kapper, lekker een kleurtje in mijn haar en mijn teennagels laten doen. En dat alles voor maar €23,00.
Woensdag komen de Nederlandse stagiaires. Wij zien er allemaal naar uit.

Teaching ESL is different from teaching EFL. The difference lies in the fact that English totally surrounds my students at school. This makes teaching easier and at the same time more complex.

The students I am working with vary in age from 5 till 16. Luckily either individually or in small groups of 2 or 3. I realize that I am very privileged. In Holland the classes are usually around 25, even larger in other types of schools. There is an abundance of material and also a very specific ESL method. But I notice that I am falling back on that what fits me best and that is a type of remedial teacher. My Dutch colleague encouraged me saying that the style that fits you best also comes across better. OK, I’ll follow my instincts. The students bring in books and instruction sheets from other classes. I just make sure that they understand most of what is expected of them. Right now it’s lots of vocabulary development. Grammar perfection will come later. The students come from Thailand, Taiwan, the hill tribes and Korea.
Working with the elementary kids is proving to be the greatest challenge. I just don’t feel completely comfortable with this age group. I have enough time during the day to do lots of research. A portfolio might be good possibility. All my experience with competency based learning is a good basis so that I don’t panic and adjust my teaching ideas. I’ve started a teaching guide which I want to complete for the other teachers who will be coming in the future.
Saturday morning was the first lesson for the girls at Baan Phak Phing. I gave a written assessment to be able to divide the group in half. These English lessons on Saturday are extra for them so it has to stay low key but so that the girls learn as much as possible.

My free Saturday afternoon was spent at the hairdresser’s. I had my hair dyed, cut and a pedicure for only €23,00. Such a bargain! Then dinner at the Night market.

Wednesday the Dutch interns are coming. We are all looking forward to them coming.