Bicycle transportation

Since the teachers at CRICS had an in-service day on Wednesday and the students were off, my taxi to school was not available. This was a great chance to bike to school for the first time: distance: 12.07 km. which took me 47 minutes and 14 seconds to cover. Not bad, if I don’t say so myself. The only time I used the electric motor was over the bridge and at the busy intersections.  I used to bike this distance every day in Holland before I moved to Harderwijk 7 years ago. The timing was about the same. Unfortunately the road facilities for bicyclists aren’t as comfortable as in Holland. The cyclist is just part of the traffic on the road. When the traffic is particularly heavy it’s scary crossing a major road to make the necessary u-turn to go the opposite direction. Sometimes I just prefer to bike the extra distance to cross at a less crowded intersection or at a traffic light. And sometimes heavenly intervention clears the road for me to cross!

Sunday is my second board run. Unfortunately when I entered the country after my trip to Cambodia, I got the wrong visa stamp forcing me to go this weekend. We have arranged an outing with several colleague at the same time. Two birds with one stone.

My weekend walk lead me over the new highway which is being built fairly close to my neighborhood. For months road construction on the foundation of the road has been taking place. In 5 cm layers red dirt is trucked in, spread out, rolled, watered down, and rolled again. I am guessing that there must be about 3 meters of foundation put down before the concrete is poured. This is a very time consuming process but gives lots of workers jobs. I hope the road will be done by the time I leave, but my landlords don’t think that will happen.

Talk of the oncoming March and April heat is entering many of our conversations at school. I’m trying to enjoy the wonderful “cooler” temperatures even though I get chased out of the sun by the afternoon because it’s just too hot. Maybe we are just getting ourselves morally prepared for 40+ degree days and 30+ nights. For now, I just won’t think about that, or at least try not to.

De docenten hadden woensdag een ontwikkeldag en de leerlingen waren vrij. Dus mijn taxi reed die dag niet. Het was een goede gelegenheid om mijn fiets te pakken en voor de eerste keer de rit naar school te maken: afstand 12.07 km in 47 minuten en 14 seconden. Niet slecht vind ik zelf. Vroeger toen ik nog in Putten woonde deed ik zo’n rit dagelijks naar mijn werk in Harderwijk. Deze week gebruikte ik de elektrische motor slechts voor de brug over de rivier en over de drukke kruisingen. Helaas ontbreken er fietspaden op de wegen. De fietsers zijn gewoon deel van het verkeer op de weg. Als er veel verkeer is dan is het nogal eng om de weg over te steken om de u-turn te maken om in de andere richting te gaan. Soms kies ik om verder te fietsen om bij een minder drukke weg of bij een verkeerslicht over te steken. En soms is er Goddelijke interventie om de weg vrij te banen voor mij!

Zondag wordt mijn tweede “border run” om mijn visa te verlengen. Helaas toen ik via Bangkok het land weer binnen kwam vanuit Cambodja, kreeg ik de verkeerde stempel in mijn passport en moet nu weer naar Myanmar zoals in begin november dat deed. Een aantal collega’s gaan mee voor een toeristisch uitje, twee vliegen in een klap.

Mijn weekend wandeling bracht mij over de rondweg die gebouwd wordt in mijn buurt. Maandenlang zijn er al werkzaamheden aan de fundering van de weg. In lagen van 5 cm wordt rode klei in vrachtwagens binnen gereden, dan verspreidt, gewalst, met water overgoten en weer gewalst. Ik vermoed dat er ongeveer 3 meter fundering onder de beton zal liggen; een langdurig proces maar goede werkgelegenheid voor de inwoners van de stad. Ik hoop dat ik het project af zal zien maar mijn huurbazen betwijfelen het.

Men praat veel over de hitte die in maart en april Thailand zal overspoelen. Ik probeer van de “koelere” momenten te genieten, hoewel ik toch in de middag uit de zon wordt gejaagd. Het is dan gewoon te heet. Al het praat is om ons klaar te maken voor de temperaturen van 40+ overdag en 30+ ’s nachts. Voor nu, wil ik er even niet aan denken.

Grand Opening

I’ve gotten into the habit of talking a walk every Sunday morning. Time to listen to a sermon and pray. Just a short distance from my house I enter the world of rice and corn fields. It’s interesting to see the changes from week to week. The irrigation systems are perhaps not very sophisticated but they are very effective. Water is either diverted or pumped from the streams into the fields. The rice fields are being prepared for a second planting. I was expecting to see lots of rice planters but was disappointed to recognize a machine doing the job. The rice grows extremely fast. It’s not wonder with lots of water and warm weather to stimulate the growth.

After months of preparations we finally had our Grand Opening on Friday afternoon. Approximately 150 guests joined the teachers, staff and students to officially open the Chiang Rai International Christian School. In the Thai culture this is an extremely important event. Therefore the Thai staff spent days cleaning, building, planting, and flower arranging transforming the grounds and buildings from normal to extraordinary for the dignitaries and guests. The ceremony lasted nearly 3 (!!) hours of speeches, singing, dancing, and drama skits. Because everything had to be translated into Thai or English the time was lengthy but Thai people are not concerned about time.  As a relative outsider I had to wonder what the fuss was all about. But in this culture this must be done. By 6 PM we were at a resort for a good dinner with just the teachers and staff. Again there was lots of honoring of people who developed the school from 6 students in the living room of one of the families to 80 students and 24 teachers. This has been a tremendous growth in only 15 years. God has been faithful.

This week a volunteer from the States arrived to help out in the ESL program and at the end of next week another one from Australia will come as well. Emily from Maine will stay for 3 weeks and Chloe from down under will stay for two months. As they take over some of my teaching duties I can focus on  intake assessments for interested students, developing the summer program, and documenting the present program. The arrival of these young people are just what I needed. God is faithful. http://www.youtube.com/watch?v=36V7ByKaGvg

Elke zondagochtend maak ik een wandeling door de maïs en rijstvelden een klein endje van mijn huis. Tijd om een preek te luisteren en te bidden. Het is interessant om de veranderingen in de planten van week tot week waar te nemen. Het bewateren van de velden is niet modern maar wel effectief. Water wordt weerlegd van of gepompt uit de sloten langs de wegen. De rijstvelden worden nu voor een tweede oogst geplant. Ik ging er van uit dat veel mensen handen dit zou doen maar werd teleurgesteld toen ik merkte dat dit machinaal werd gedaan. De rijst groeit snel. Geen wonder, veel water en zon; altijd goed voor groei.

Na maanden van voorbereidingen hebben wij afgelopen vrijdagmiddag de “Grand Opening” van de Chiang Rai International Christian School gevierd. Ongeveer 150 gasten namen deel met de docenten, leerlingen en staf. In Thailand is zo’n opening erg belangrijk. Dat was ook te merken aan het vele werk wat de Thai staf hiervoor over had om alles bijzonder te maken. Zij zijn buitengewoon creatief wat werd gezien in de handgemaakte corsages die alle gasten kregen, de vele bloemstukken die overal waren geplaatst, de tafels met lekkernijen die voor iedereen werd klaargemaakt. De ceremonie duurde ongeveer 3 (!!!) uur. Alles moest vertaald worden, of naar het Engels of naar het Thaise. Er waren toespraken van allerlei belangrijke mensen maar ook hebben de leerlingen deel genomen aan de middag met zang, dans en drama. De docenten en stafleden genoten nog van een maaltijd in een luxe resort in de avond. Daar werd weer allerlei dankwoorden uitgesproken voor de mensen die de groei van 6 leerlingen in de woonkamer van een van gezinnen tot dit geweldig mooi gebouw met 80 leerlingen en 24 docenten. Bijzondere ontwikkeling. God is trouw geweest.

Deze week is Emily een vrijwilligster uit Amerika gekomen om te helpen met het ESL programma. Eind volgende week komt ook nog Chloe een vrijwilligster uit Australia om te helpen. Emily blijft 3 weken en Chloe blijft 2 maanden. Zij zullen enkele lesgevende taken overnemen zodat ik eindelijk tijd heb om het zomerprogramma op te zetten, intake toetsen voor geïnteresseerde leerlingen af te nemen en het huidige programma te documenteren voor toekomstige medewerkers. De komst van deze meiden is juist wat ik nodig heb.

God is trouw! http://www.youtube.com/watch?v=36V7ByKaGvg

New premises—nieuwe ruimte

Finally this week we moved into our new ESL room! Hallelujah, it’s wonderful to have more space and be able to unpack all our materials. The principal decided that the second grade teacher needed the larger room so we got her old room. This is a much better match for us. I’m finding it rather difficult to decorate even this room which is less than half the size of the one we were first assigned. The view from my window is not as serene and spacious as in the other room but it is better than any I have had from a classroom in Holland. Friday is our Grand Opening. We are expecting about 300 guests from around the world: founders, previous teachers, local government officials, etc. etc. We are looking forward to a good event.

My visit to the Thai school last week has prompted me to reconsider my English lessons for the girls at Baan Phak Phing. How do you get shy, hesitant, insecure, young women to speak out? This is so out of context of their culture, even though I see them giggling and talking a mile a minute in their own language. The months I have invested in letting them get comfortable with me, seem to be paying off. We do have a good time together every Saturday morning. But I struggle to find the way for them to transfer the passive knowledge they have built up in all the years of English grammar exercises to a normal English conversation, even just a basic one. The Asian learners are so different from the European learners who has an abundance of English all around them, who are so up-front about drawing attention to themselves and giving their opinions.

Saturday morning I woke up to the sound of raindrops on my roof. I hadn’t expected this, I was told the rainy season had passed. The rain lasted throughout the morning. It almost seemed like Holland except for the temperature. Even though the sun didn’t show its face, the afternoon temperatures didn’t drop much below 74 degrees Fahrenheit (23 degrees Celcius). Strange but I’m even beginning to feel that these temperatures are chilly. A sweater and socks kept me warm!

The ESL students at school have seemed to take a big leap in understanding during the Christmas vacation. The two 8^th graders got the highest grades of the class for a physical science module test. Well done, boys! Then the boy who my colleague is tutoring leaves the room greeting me, “See you tomorrow!” This might not seem like much to you but this 8 year old boy didn’t speak a single word of English just 3 months ago, now words in the right context roll out of his mouth. So apparently we are doing something right! And the students are working hard!

Throughout the outskirts of Chiang Rai project developers are preparing the land for housing. The rice fields are filled with many trucks full of red ground. This has to settle before any building can take place. They say this process takes about a year.

Unfortunately the immigration official at the airport gave me the wrong stamp in my passport last week. Instead of a 3-month extension to my visa I just got a 30-day stamp. I’ll have to go to Myanmar again before the end of the month, bummer!

Eindelijk zijn wij verhuisd naar ons vaste ESL lokaal. Halleluja, het is geweldig om meer ruimte te hebben en al het materiaal uit de dozen te halen. De directeur besloot om de grotere ruimte aan een van de andere leerkrachten te geven. Dit is een betere combinatie. Nu hebben wij een ruimte de helft zo groot van de geplande ruimte maar twee keer zo groot als wat wij hadden in het kantoor die wij sinds november deelde. Het is moeilijk genoeg om deze ruimte gezellig te maken. Het uitzicht uit deze ruimte is minder vredig maar het is mooier dan wat ik ooit heb gehad vanuit een leslokaal of kantoor in Nederland, als er een raam was! Vrijdag is onze “Grand Opening”. Wij verwachten ongeveer 300 gasten uit heel de wereld: de oprichters, oud collega’s, oud studenten, plaatselijke beambten, etc. etc. Wij hopen op een goede evenement.

Het bezoek aan de Thaise school vorige week heeft mijn gedachten veranderd voor de lessen Engels voor de meiden van Baan Phak Phing. Hoe krijg je toch verlegen, aarzelende, onzekere jonge vrouwen aan het praten in het Engels. Dit is zo buiten hun eigen cultuur, ondanks dat zij thuis in hun eigen taal veel praten en giechelen. De maanden die ik geïnvesteerd heb in het samenzijn lijkt zijn vruchten af te werpen. Wij hebben het erg gezellig op de zaterdagochtenden. Toch worstel ik met de taak om hun passieve kennis, die in de vele jaren van Engelse grammatica oefeningen is opgebouwd, om te laten zetten in een gesprek in het Engels al is het maar een zeer basaal gesprek. De Aziatische leerder is zo anders dan de Europeese leerder die een overvloed aan Engels om zich heen heeft. Zij zijn ook gewend om makkelijk met anderen te spreken en hun mening te uiten.

Zaterdagochtend werd ik wakker met het geluid van regen op het dak. Dat had ik niet verwacht. Men zei dat het regenseizoen voorbij was. De regen duurde de hele ochtend. Het was haast Nederland behalve de temperaturen. Ondanks dat de zon zich niet liet zien, viel de temperatuur niet veel onder de 23 graden, en dat voor januari! Vreemd maar het voelde zelfs kil en koud. Met een vest en sokken bleef ik warm.

De ESL leerlingen op school lijken in de kerstvakantie een sprong te hebben gemaakt in hun gebruik van het Engels. De twee middenschool jongens kregen zelfs de hoogste cijfers voor een proefwerk natuurwetenschap. Goed gedaan, mannen! De jongen die mijn collega begeleidt vertrok aan het einde van de dag met de woorden: , “See you tomorrow!” Dit lijkt misschien niet zo spectaculair maar hij sprak geen enkel woord Engels 3 maanden terug en nu de uitdrukking in de juiste context met de juiste intonatie is geweldig. Blijkbaar doen wij iets goed….en de leerlingen werken hard.

In de buitenwijken van Chiang Rai wordt er overal land klaar gemaakt voor huizenbouw. De rijstvelden worden volgestort met vele vrachtwagens rode aarde. Dit moet ongeveer een jaar rusten voordat  er op gebouwd kan worden.

Jammer genoeg heeft de douane mij de verkeerde stempel in mijn passpoort gegeven vorige week. In plaats van de 3 maand verlenging heb ik maar een 30 dagen stempel. Ik moet dus weer naar Myanmar voor het einde van de maand. Balen!  

New Year—Nieuw Jaar

Happy New Year to all my faithful followers!

For me the first days of the new year were filled with extreme experiences. My colleague and friend joined me on a visit to missionary friends in Phnom Penh, Cambodia. They work for Mercy Teams International. The Cambodian people have suffered greatly under incredibly violent and cruel governments in the fairly recent past. Slowly but surely they seem to be finding their way back to the beautiful country they once were. But for now enormous differences of rich and poor are placed literally side by side. Our activities during the week mirrored this juxtaposition. The first afternoon we visited the Tuol Sleng Genocide Museum. Both my travel companion and I were shocked by the atrocious events which happened within my lifetime. Evil is not connected to a particular culture or people: the Holocaust, genocides in eastern Europe, Africa, Asia. What makes people behave in such horrendous ways? I didn’t find an answer.

The next day we took a trip to “the mountain”, about 45 km outside of Phnom Penh. We climbed to the top of the mountain (509 steps!) to view 3 large monuments to past kings. As foreigners we were constantly surrounded by young beggars. But they didn’t ask for money right out but they fanned us to bring some relief on the many steps, they provided interesting facts about the monuments (their English was incredibly good!), they never left our sides. So how can you not pay them for their service even though you didn’t ask for it?

Several days later we went with my missionary friend on his rounds in the slums. We saw living conditions not even fit for animals. Children running around naked, enormous amounts of trash everywhere, filth, and rundown shacks. Yet we were met with smiles and gratitude for the support we brought. The floods brought devastation to these people who have so little anyway. That same afternoon we spent lounging at the pool of a luxury resort. Such a contrast! I can barely wrap my head around it. What am I to do? What can I do? What is asked of me to do? These questions still resonate in my mind. Maybe just writing down what I have seen is enough…for now.

Cambodia is almost as flat at Holland. I hadn’t expected that. I’m surrounded by mountains in Thailand. Phnom Penh is a huge city. The roads are in very bad condition and the traffic is awful. There are so many motorcyclists everywhere and they reserve the right not to follow any traffic laws…if there are any. Luckily the speed is rather slow otherwise there would be even more accidents. According to Wikipedia, the population density is 8,530 people per square mile. Can you believe it?? People everywhere, tuk-tuks (the local taxis) abound in hundreds. You needn’t walk a few feet, if you don’t want to.

To round off my Christmas holiday I visited an Australian English teacher at a local Thai school. Wow, what an experience: more than 40 students to a class, no modern teaching equipment, 14 classes per week, girls putting on make-up in class, students eating when they want to. There is much input in teaching hours (high school students get 7 hours of English a week!) but as far as I can judge little output in learning. Considering the circumstances this is not surprising. I have gained a new respect for these teachers. I won’t complain about my school situation any more!

Gelukkig nieuw jaar voor al mijn trouwe volgers!

Voor mij waren de eerste dagen van het nieuwe jaar gevuld met extreem uiteenlopende ervaringen.  Mijn collega en vriendin vergezelde mij naar zendingsvrienden in Phnom Penh, Cambodja. Zij werken voor Mercy Teams International. De Cambodjaanse mensen hebben afschuwelijk geleden onder de gewelddadige en gruwelijke regeringen in de recente verlegen. Beetje bij beetje keren zij terug naar het mooie land van vroeger. Nu staan de enorme verschillen van rijk en arm letterlijk naast elkaar. Onze activiteiten van deze tijd spiegelen dit. De eerste middag bezochten wij de Tuol Sleng Genocide Museum. Zo wel mijn reisgenoot als ik waren geschokt door de weerzienwekkende gebeurtenissen die plaatvonden. Kwaad is niet verbonden aan een cultuur of mensengroep: de Holocaust, genocide in oost Europa, Afrika, Azië. Wat maakt een mens om deze onmenselijke daden te verrichten? Ik heb geen antwoord gevonden.

De volgende dag gingen wij op reis naar “de berg”, ongeveer 45 km buiten de stad. Wij klommen 509 traptreden naar boven om 3 monumenten aan verleden koningen te bezichtigen. Als buitenlanders waren wij door jonge bedelaars omringd; zij verlieten niet onze zijde. Zij werden onze gidsen. Hun Engels was bijzonder goed ondanks hun leeftijd. Zij vertelde vele feiten en wapperde met waaiers om ons van wat extra koelte te voorzien. Hoe kan je dan geen vergoeding geven voor hun “dienst” hoewel je daar niet voor gevraagd hebt? Het bedrag wordt lastig, doe je op het niveau van een rijke westerling  of volgens het levensstandaard van de normale bevolking. De consequenties van zo’n besluit zijn voor mij niet zichtbaar.

De volgende dag mochten wij met mijn vriend mee gaan naar de sloppenwijk. Wij zagen leefomstandigheden die niet geschikt waren voor dieren, laat staan mensen. Jonge kinderen renden naakt door de straten, overal grote hoeveelheden vuilnis, hutjes voor woningen. Toch waren wij begroet met vriendelijkheid en dankbaarheid voor de praktische ondersteuning die wij mochten uitdelen. De overstromingen hebben veel weggespoeld van het weinige dat deze mensen hadden. Diezelfde middag lagen wij aan het zwembad van een luxe resort. Wat een tegenstrijdigheid. Ik kan het nauwelijks bevatten. Wat moet ik doen? Wat kan ik doen? Wat wordt er van mij gevraagd? Deze vragen blijven in mijn hoofd rondklinken. Misschien het opschrijven van mijn ervaring is genoeg….voor nu.

Cambodja is haast even vlak als Nederland. Dat had ik niet verwacht. In Thailand ben ik omsingeld door bergen. Phnom Penh is een enorme stad. De wegen zijn zeer slecht en het verkeer is afschuwelijk. Er zijn zo veel brommers overal die zich permitteren om geen wegenregels te volgens, als zij er überhaupt zijn. Gelukkig is de snelheid hierdoor beperkt anders zouden er nog meer ongelukken gebeuren. Volgens Wikipedia is de bevolkingsdichtheid 8.530 per 1.6 kilometer. Ongelofelijk! Mensen overal, tuk-tuks (de lokale taxi) zijn in honderdvoud. Je hoeft geen stap te verzetten als je dat niet zou willen.

Om mijn kerstvakantie af te ronden ben ik op bezoek geweest op een Thaise school. Wat een ervaring! Tussen de 40-50 leerlingen per klas met één leerkracht! Geen moderne apparatuur. 14 groepen per week voor een docent Engels. Meiden die zich in de les opmaken. Leerlingen die eten wanneer zij maar willen. Er is veel input qua uren (7 uur per week Engelse lessen) maar weinig ouput zo ver als ik kan beoordelen. Gezien de omstandigheden, kan je niet anders verwachten. Ik heb groot respect voor deze leerkrachten. Ik zal niet meer klagen over mijn situatie!